แก้วประเสริฐ

27 มีนาคม 2549 11:08 น. - comment id 568670

 ช้ำเสียยิ่งกว่าช้ำเน๊อะ

         แก้วประเสริฐ.

ธรรมาภิวัฏ

27 มีนาคม 2549 12:12 น. - comment id 568687

หลักไม้เลื้อย

27 มีนาคม 2549 12:47 น. - comment id 568698

แวะมาเป็นกำลังใจให้นะ

แอ็ปเปิ้ล

27 มีนาคม 2549 13:05 น. - comment id 568709

อยากให้ฝนสาดลงมา ช่วยสาดลงมาลบรอยน้ำตาให้ที
ไม่อยากให้ใครหันมา พบรอยน้ำตาของฉันคนนี้

เศร้าจังคะพี่แทนไท ให้สายฝนล้างใจนะคะ 

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

27 มีนาคม 2549 15:24 น. - comment id 568719

กลอนงาม...มาแสดงความยินดีที่ได้อันดับด้วย

ดอกบัว

27 มีนาคม 2549 16:24 น. - comment id 568733

ที่รักกันสรรเสริญเจริญสิ้น

ที่ชังนินทาแถลงทุกแห่งหน

การทั้งหลายร้ายดีมิได้พ้น

จะกลัวคนครหาว่ากระไร

ศรีจิตรา

27 มีนาคม 2549 16:56 น. - comment id 568737

จะเป็นฝนล้างหัวใจให้หายเศร้า
จะเป็นเงาบังแสงหม่นให้คนพ่าย
เป็นแสงอุ่นโอบหัวใจให้หนาวคลาย
เป็นโอสถลบรักร้ายให้รอยเลือน.......

ขอบคุณสำหรับกลอนที่ลงไว้ที่ *อก..คน...คอย*
กลอนเพราะมากค่ะ ศรีวิจิตรา ตอบแทนด้วยกลอนบทนี้น๊ะค๊ะ สั้น ๆ แต่มอบให้เพื่อนด้วยใจจริง

ชมพูภูคา

27 มีนาคม 2549 19:26 น. - comment id 568748

ยอดเยี่ยม กระเทียมเจียวเลยค่ะ

กุ้งหนามแดง

27 มีนาคม 2549 21:10 น. - comment id 568780

:)

ครูใหญ่

27 มีนาคม 2549 22:07 น. - comment id 568786

ammydear

27 มีนาคม 2549 22:50 น. - comment id 568796

เดียร์ มาชื่นชมผลงานงามของ แทนคุณแทนไท อ่ะค่ะ.... ^-^

ผู้หญิงช่างฝัน

28 มีนาคม 2549 06:18 น. - comment id 568828

หอมกลิ่นฝนบนกลิ่นเศร้า...

แก้วนีดา

28 มีนาคม 2549 09:27 น. - comment id 568837

คิดอะไรมากไปกับชีวิต
พรมมิได้ลิขิตให้เหงาเศร้าหมอง
วันนี้พี่ชายต้องน้ำตาไหลนอง
แต่สักวันจะต้องยิ้มได้ขอให้เชื่อกัน

กลอนพี่แทนเศร้าจังเลย.......

คิดถึงนะถึงแม้ว่าช่วงนี้จะไม่ค่อยได้เข้ามา แต่ไม่เคยลืมนะ...อิอิอิ......

ราชิกา

28 มีนาคม 2549 19:53 น. - comment id 568965

...น้องแทน...วันนี้กลอนเศร้าจัง....พี่สาวแวะมาเยี่ยมนะจ๊ะ..คิดถึงนะ..

Silky

28 มีนาคม 2549 21:08 น. - comment id 568977

ทั้งเศร้าทั้งไพเราะค่ะพี่แทน...แต่การให้อภัยคงดีกับทุกอย่างค่ะกาลเวลาไม่มีอะไรยั่งยืนชีวิตคนก็เช่นกัน

ผู้ ห ญิ ง ช่ า ง ฝั น

1 พฤษภาคม 2549 23:15 น. - comment id 574353

ฝนปรายโปรยโรยรินอมกลิ่นเศร้า
คนใจร้าวรินน้ำตามาเป็นสาย
ลมเย็นเยียบพัดผ่านสะท้านกาย
เพลงเดียวดายแว่วย้ำยิ่งช้ำตรม

ลอยอารมณ์ร้าวรานผ่านฝนฟ้า
ชุ่มน้ำตากระอักสะอื้นด้วยขื่นขม
คิดถึงความ โง่ ง่าย ให้ระทม
เผลอจิตจมกับบางสิ่งไม่จริงจัง

จวนมอดแล้วฟอนไฟในเลือดเนื้อ
ที่ยังเหลือให้สังเวชคือเศษหวัง
มองตัวเองแล้วยิ่งกว่าชิงชัง
เที่ยวเพ้อคลั่งวุ่นวายน่าอายใจ

อยากจะเร้นรอยร้าวในหลืบลึก
ซ่อนรู้สึกวาบพร่าและเผลอไหว
ทุกน้ำตารินหลากจากนี้ไป
จะขอใช้อย่างมีค่ากว่าที่เคย

ให้หยาดฝนอ้างว้างที่พร่างสาย
ดับฝันอันแตกตายเสียอกเอ๋ย
อย่าไขว่คว้าเยื่อใยจากใครเลย
อุ่นมือเคยเหนี่ยวรั้งไว้ไม่จำเป็น...

ฟา

23 พฤษภาคม 2549 17:51 น. - comment id 579142

น้ำฟ้ารินหลังรดให้หมดหาย
ความเจ็บซ่อนในกายช่างเศร้าหมอง
ปล่อยให้ไหลผ่านไปอย่าเก็บกอง
ร้องเถิดร้องให้ฟ้ากลบลบน้ำตา