เส้นสายทองของขอบฟ้าจรดน้ำ ลาคืนค่ำคลายหนาวดาวดับแสง น้ำแทรกซับซอกดินหินแหลมแทง เกลากล่อมคมขัดแย้งจนเกลี้ยงกลม ขีดรอยรักสลักใจไม่เคยหลุด แม้หินทรุดตามน้ำกระหน่ำถม รอยขีดคำพร่ำเพ้อเผลอฝากลม วาดคำคมบนรอยทรายยังหายไป เส้นสายทองของขอบฟ้าจรดน้ำ กรองลำนำบรรเลงบทเพลงใหม่ "ความคิดถึง" ตรึงแนบแทบขาดใจ หนอทำไมมิเลือนเหมือน ร อ ย ท ร า ย.
26 มีนาคม 2549 08:33 น. - comment id 568551
อึมม์ .เช้าๆมาอ่านกลอนหวานซึ้งใจ ยิ้มๆวันนี้ยิ้มทั้งวันแน่ๆ สงสัยนารีไร้ใจต้องเปลี่ยนชื่อใหม่แล้วมั๊ง คริๆๆ
26 มีนาคม 2549 08:33 น. - comment id 568552
กลอนเพราะจังเลยค่ะ
26 มีนาคม 2549 09:24 น. - comment id 568556
ร อ ย ท ร า ย...น้ำไหลผ่านก็จางหาย แต่ ความคิดถึง ซึ้งด้วยสายใยใจ ตราบฟ้าดินมิเลือนหาย ใช่ไหมพี่รุ่ง ...อิอิอิอิ
26 มีนาคม 2549 11:07 น. - comment id 568562
เส้นสายทองของขอบฟ้าจรดน้ำ ชวนดื่มด่ำสุรีย์ส่งแสงสุดท้าย วาวระยับระลอกคลื่นช่างพริ้งพราย วิ่งบรรจบผืนทรายเป็นฟายฟอง ขีดรอยรักสลักใจไม่เคยหลุด สื่อพิสุทธิ์สดใสไม่หม่นหมอง หนึ่งคำวาดลงหาดทรายสีทอง ยังหายลับกับฟายฟองของน้ำพรม เส้นสายทองของขอบฟ้าจรดน้ำ ........ถลำสลักใจไม่อาจข่ม \"ความคิดถึง\" ตรึงตราห้วงอารมณ์ กี่น้ำพรมก็มิเลือนเหมือนรอยทราย แจมนะค้าบ
26 มีนาคม 2549 12:12 น. - comment id 568570
เปลือกหอยกะรอยทราย.. จะไปทะเล.. ทะเล้ทะเล
26 มีนาคม 2549 20:46 น. - comment id 568600
เขียนรักบนผืนทราย เหรอครับ สุดท้าย ก็คงโดน พี่ทะเล เอาไปกินเรียบ เนอะ อิอิอิ ชอบจังพี่รุ่ง
27 มีนาคม 2549 15:10 น. - comment id 568714
27 มีนาคม 2549 20:50 น. - comment id 568777
แต่งกลอนไม่ออกเลย เอาโคลงแทนละกัน น้ำงามเพียงน้ำเพชร.............สมุทรใส ลมรักเอื่อยโลมใจ...............รื่นแล้ว คลื่นสะท้อนแดดล้อไฟ.......ระยิบระยับ ทรายป่นขาวราวแก้ว............กร่อนฟ้ามาสรง หลายสิ่งคงค่าไว้.................นานวัน ความรักความผูกพัน............แน่นแฟ้น แม้ไร้รูปรอยอัน...................อาจจับ ต้องนา ลึกกว่ารอยทรายแม้น...........คลื่นซ้ำฤาสลาย