..๏ รอรัก

อัลมิตรา

 
..๏ ทินกรจรเคลื่อนคล้อย.......อัสดง
ลับเหลี่ยมคันธมาทน์ตรง.......ผ่านฟ้า
ยุติความจรัสสุรงค์.................สุกสว่าง
ยังพลัดโลกพรากหล้า............มืดฟ้ามัวดิน ฯ
..๏ ทิชากรต่างร้อง.................ครวญเสียง
เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง...........เปลี่ยวแท้
โบยบินเปล่งสำเนียง..............เสมือนคร่ำ-  ครวญเฮย
ถลาร่อนลงนอนแม้.................อย่างผู้เดียวดาย ฯ
..๏ ชีวิตบ่ผิดเพี้ยน................เพียงกัน
มีแต่ความโศกศัลย์................ค่ำเช้า
ปราศสุขทุกคืนวัน.................ระทมจิต  ยิ่งแฮ
ความทุกข์ยังรุกเร้า................บีบคั้นคุกคาม ฯ
..๏ เหตุไฉนจึงไร้ซึ่ง.............ไมตรี
ไยพลัดพรากจากหนี.............เช่นนั้น
ยังคร่ำครวญเอ่ยวลี................ประพันธ์บท-  โคลงเฮย
ฝากส่งตามลมครั้น................ต่างถ้อยแทนตน  ฯ
.๏  คำนึงถึงแต่เจ้า...............มิวาย  แม่เอย
ทุกข์ครอบงำทำลาย.............ไป่สิ้น
มนต์ขลังรักกลับกลาย..........เป็นอื่น  แลฤๅ
มีดกรีดใจเป็นชิ้น.................บ่ช้ำเทียมกัน ฯ
..๏ คำโคลงหมายบ่งชี้...........อรรถความ
หากทัดทานเหยียดหยาม......ยิ่งช้ำ
วิงวอนอีกทวงถาม................ความสัตย์  นาแม่
ใครเอ่ยเปรยปากย้ำ..............บ่สิ้นสิเนหา ? ฯ
..๏ หวนกลับมาสู่เหย้า...........ดังเคย
โคลงบทรจนาเผย.................เช่นนี้
ขอเพียงอย่าเฉยเมย.............สงบนิ่ง  นาแม่
คำหว่านล้อมบ่งชี้..................เพรียกเจ้าคืนเรือน ฯ
..๏ เรียบเรียงคำร่ำร้อง.........เอนกอนันต์
ถวิลซึ่งคำจำนรร..................เอ่ยเอื้อน
เสียงเสนาะอื่นหมื่นพัน.........บ่ชื่น -  ชมนา
เพียงหนึ่งยามแม่เยื้อน........ใฝ่เฝ้าปรารถนา ฯ
..๏ จิตดั่งดาวพุ่งฟ้า..............ลงดิน
หมดรัศมีโสภิณ...................ประดับหล้า
กลับกลายเช่นกรวดหิน........กลาดเกลื่อน
คงเปรียบเป็นเช่นข้า ฯ.........หมดสิ้นความดี ฯ
..๏ เก็บกรวดใส่ลวดร้อย.......ใจนาง  เถิดเอย
ขออย่าทำเมินหมาง..............แต่น้อย
ยังหมายมั่นสถิตกลาง-........จิตแม่  เสมอนา
เสมือนหนึ่งดาวต่ำต้อย.........ร่วงแล้วหมายเรือง ฯ
..๏ ชีวิตแลจิตเจ้า................เป็นไฉน  แม่เอย
บทบาทโคลงปานใด...........ไป่ซึ้ง
ฤๅเป็นเช่นเหล็กไหล...........หินแกร่ง
จึงบ่เจาะสู่บึ้ง......................สลักเข้าจิตนาง ฯ
..๏ รอคอยรอคู่แล้ว...............แลครวญ-  โคลงแล
ใครเล่าใครเรรวน.................หลอกแล้
แสนกำสรดกำสรวล..............เกินสลัด
หมายเพรียกหมายพร่ำแม้....หมดผู้ผูกพัน ฯ
..๏ สุริยันลับโลกหล้า.............อัสดง
ยังบ่เทียบนวลอนงค์..............หนึ่งนั้น
อยู่ไกลยิ่งเกินประสงค์...........ครองคู่
คงคร่ำครวญโคลงครั้น...........ตราบเจ้ากลับคืน ฯ
..๏ สำนวนอันพรั่งพร้อม........เพียรประพันธ์
รอซึ่งแม่จอมขวัญ..................ล่วงรู้
โคลงบทรจนาอัน...................คับคั่ง
เสมือนหนึ่งดวงจิตผู้..............ใฝ่เฝ้าถวิลหา  ๚ะ๛