หน้าส่วนตัว
แม้ต้องเอ่ยปากว่าไม่เป็นไรทั้งที่หัวใจเริ่มอ่อนล้า
เพื่อไม่ให้เธอรู้ว่า....ในความจริงปวดร้าวแค่ไหน
กับการยอมรับทุกอย่างที่แปรผันโดยไม่ทันเตรียมใจ
เธอรู้ใช่ไหม..ว่าเหตุผลใดที่ทำให้ฉันยิ้มได้ทั้งน้ำตา
เคยรู้สึกอุ่นใจเหมือนกันบ้างหรือเปล่า
เมื่อรู้ว่าในความเหงายังมีใครอีกคนคอยห่วงหา
เคยแปลกใจไหมท่ามความเป็นไปในกาลเวลา
กลับนำพาให้คนที่อยู่ไกลเกินครึ่งฟ้าได้มาพบกัน
เพราะยังคงมีเธอจึงยังมีฉัน..ในวันนี้
เราจะก้าวไปสู่คืนวันที่แสนดีอย่างที่เคยฝัน
จะไม่มีอะไรเปลี่ยนไประหว่างสายใยความผูกพัน
เพราะฉันเชื่อมั่นว่าคุณค่าของจิตใจนั้นอยู่เหนือสิ่งใด
ทั้งหมดนี้เพื่อตอบถ้อยคำร้องขอ...ของเธอในวันนั้น
ว่า "เรา" จะยังคงมีกันและกันนั้นได้ไหม
มีไว้เพื่อคิดถึง และเยียวยาความปวดร้าวภายในหัวใจ
และเพื่อโอบกอดสัมพันธภาพแห่งเราไว้อย่างที่เคยเป็น
นางสาวใบไม้ 3 มี.ค. 2549 08:47 น. - ID 87249 
1579
10
0
4 มีนาคม 2549 14:35 น. - comment id 563341
ไม่มีความสุขใดที่ไร้ความทุกข์แฝงเจือ ไม่แปลกหากใครผู้เป็นสุดที่รักยิ่ง จะเป็นส่วนหนึ่งในการเชื่อมสะพานทุกข์มาสู่เรา ยิ้มเถอะครับ ขอให้ยิ้มได้ทั้งใจ ในทุกวัน
3 มีนาคม 2549 10:52 น. - comment id 564281
หัวเราะทั้ง- - ทั้งที่ร้องไห้ ฉันนี่แหละทำได้เธอเชื่อไหม ชินแล้ว..กับการทำใจ ยิ้มแย้มแจ่มใส..ทั้งที่หัวใจยับเยิน กลอนเพราะดีค่ะ
3 มีนาคม 2549 10:59 น. - comment id 564288
ที่แล้วก็แล้วไปเหอะ ปล่อยเขาไป ๆ ยังมีคนดี ๆ รออยู่อีกเป็นแถวยาว อิอิ แม้เราจะอยู่หางแถวแต่ก็ยังมีความหวังนะ อิอิ
3 มีนาคม 2549 11:22 น. - comment id 564298
อ่านกลอนนี้แล้วรู้สึกว่า ..ไม่รักไม่ได้แล้ว... ในความผูกพันที่เงียบเหงา แม้เราต่างไม่ได้อยู่ตรงนี้ แต่รับรู้ได้ทุกเวลานาที เราต่างมีกันและกันในหัวใจ อาจไม่ต้องรักมากมาย แค่รู้ว่าเธอยังอยู่ตรงนั้น ฉันก็อุ่นใจแล้วที่ยังมีเธอ กลอนพี่อ้ออบอุ่นเสมอคะ คิดถึงจัง
3 มีนาคม 2549 12:26 น. - comment id 564329
มาชื่นชมรักหวานๆงามๆ ที่แสนมั่นคงค่ะ
http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=85670 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song302.html (สายชล) มิใช่..น้ำผึ้ง..หากเป็นเช่นน้ำอมฤต หยาดให้จิบดั่งน้ำค้างอนันต์ค่า คือน้ำใจใสงามเนิ่นนานมา คือน้ำตาแห่งปิติพลีแด่กัน จากใจทองครองขันธ์อันวางว่าง เพียงแผ้วถางทางเหนือโลกย์ลบโศกศัลย์ ถือเป็นโชคโลกเมตตามาพบกัน ดั่งคู่ขวัญคู่บุญสร้างทุนทาน ในเส้นทางเลือกเคียงเลี่ยงกิเลส รู้ดับเหตุแห่งทุกข์สุขแสนหวาน รสใดเล่าจักคงอยู่นิรันดร์กาล เท่าสายธารธรรมธาราสัจจะรัก วันเวลามิประมาทอาจเช่นนั้น จึงฝ่าดั้นคว้าดาวแม้นหนาวนัก มาหว่านโปรยประดับใจทุกที่รัก ให้ประจักษ์แด่ผองชนคนร่วมชะตา เจ็บแลตายคล้ายเส้นทางยากเลี่ยงหลบ ตะวันพลบรอชีพดับไปกับหล้า มากผู้คนเวียนว่ายทะเลน้ำตา สูญเวลาไปชั่วกาลหวานวัฎวน สู่เส้นทางสายสงบพบกระจ่าง สุขในว่างสุขนิรันดร์ฝันเพียรพ้น ดั่งบัวบานเหนือน้ำค่าเหนือคน กลางกมลดอกบุญบานตระการใจ ฝันพาจิตลอยล่องท่องนทีทิพย์ ข้ามสีทันดรไกลลิบสู่สวรรค์ไสว ปาริชาติบานรอรับขวัญนะดวงใจ คือยิ่งใหญ่เหนือชีพชนม์สั้นวันมรณาในโลกามนุษย์..! .......... ด้วยรักค่ะ อยากทราบวิธีใส่เพลงประกอบมากค่ะ พี่พุด
3 มีนาคม 2549 15:30 น. - comment id 564357
ฉันเจ็บครั้งนี้...ฉันมีเธอเป็นดั่งครู..สอนฉันให้เข้าใจ..รักร้าวเป็นเช่นไร..ขอบใจจริงจริง ***แวะมาอ่านผ่านมาร้องเพลงครับ
3 มีนาคม 2549 15:39 น. - comment id 564362
โอ้วๆ กลอนซึ้งมากมายคร่า อ่านแล้วอยากมีแฟน ฮ่าๆ ^o^ ขอห้ายร๊ากกานตาหลอดปายน้าค้า นู๋ป่านเปงกำลังใจเสมอเร๊ย จุ๊บๆคร่า
5 มีนาคม 2549 09:24 น. - comment id 564578
เป็นเพราะเธอจริง ๆ ค่ะ... แวะมาเยี่ยม มาอ่านผลดี ดี อบอุ่นค่ะ..
5 มีนาคม 2549 16:14 น. - comment id 564661
สวัสดีค่ะ พี่นางสาวใบไม้ มาส่งความคิดถึง... อาจหาย ๆ ไป บ้างนะค่ะ แต่ก็ยังคิดถึง พี่สาวคนนี้เสมอ..
8 มีนาคม 2549 00:44 น. - comment id 565069
เพราะเป็นเธอนั่นเเหละ ที่ทำให้อะไรๆ ดีๆ เกิดขึ้นมากมาย คิดถึง เหมือนเดิม
11 มีนาคม 2549 05:58 น. - comment id 565575
เช้าอรุณของวันใหม่ ได้ยินเสียงไก่มันขัน เสียงเรไรขับร้องประสานเสียง มันเหมือนกับว่าเช้าของวันใหม่มันยังมีความหวัง
15 มีนาคม 2549 15:11 น. - comment id 566577
ขอรวบยอด...ส่งคำขอบคุณ ถึงทุกท่านที่..ให้กำลังใจ และทักทายกันเสมอมานะคะ ด้วยรัก.....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
