เธอร้องไห้...เพียงเพราะใครไม่เห็นค่า หลั่งน้ำตาอาลัยใจเจียนสิ้น หมอบแทบพื้นแนบชิดไออุ่นดิน ธรณินทร์กำสรวลครวญโศกตรม เธอรู้ไหม...น้ำตาล้ำคุณค่า บางเวลาคอยเป็นเพื่อนเมื่อขื่นขม บางเวลาไหลหลั่งร่วมชื่นชม ชลนาพรมพร่างพรายในชีวัน หยาดน้ำตา...กรองกลั่นจากส่วนลึก ความรู้สึกเร่าร้อนตอนแปรผัน ยามเจ็บปวดรวดร้าวสารพัน น้ำตาหลั่งรินรดสลดใจ อย่าร้องไห้...เพียงเพราะใจยอมพ่ายแพ้ ความอ่อนแอครอบงำซ้ำหมองไหม้ ลุกขึ้นเถิดเก็บน้ำตาไว้กับใจ อย่าร้องไห้เตือนหทัยใยหวั่นเกรง
ชมพูภูคา J. 28 ก.พ. 2549 13:42 น. - ID 87130 
1064
3
0
28 กุมภาพันธ์ 2549 15:13 น. - comment id 563597
หน้าส่วนตัว
" หากน้ำตา แก้ปัญหา หัวใจได้
ก็ปล่อยให้ ไหลออกมา อย่างสาสม
ร้องให้สุด หยุดไหลเอง บรรเลงรมณ์
หากระทม จงปลดปล่อย แล้วค่อยคลาย \"
ร้องไปเถอะงับ ร้องเสียให้พอ ให้น้ำตามันล้างฝุ่นผงในตาออกไปเสียบ้าง พอตาใสแล้วก็จะได้มีแรงกลับสู้โลกแห่งความเป็นจริงได้งับ เอาใจช่วยน้างับ ... \"มามะ มาซบลงตรงที่อกฉัน\" อ่า!!นะ 
มะด้ายถือโอกาศน้างับ
28 กุมภาพันธ์ 2549 15:15 น. - comment id 563599
ตื่นเต้น ตื่นเต้น จนพิมพ์ผิดเยยงับ \"โอกาส\" ไม่ใช่ \"โอกาศ\" อิอิ
28 กุมภาพันธ์ 2549 16:23 น. - comment id 563620
ร้องไห้ได้ แต่ไม่อยากร้องบ่อยๆค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2549 23:00 น. - comment id 563721
จะไม่ร้องไห้ ให้ความหม่นไหม้ในวันหน้า เพราะรู้แล้วในชีวา น้ำตาไม่สามารถทำให้ความทรมา..จางไปจะไม่ร้องแล้วค่ะ ต่อจากนี้
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
