++++สองฟากฟ้าห่างกันซักเพียงไหน คงเหมือนใจของสองเธอกับฉัน รักกันเพียงใดก็เกินกว่าใจจะพบกัน เพราะระหว่างเรานั้นมันยากจะเป็นไป ++++ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกันนะคนดี ไม่ใช่ไม่เจ็บที่ให้คืนกลับมาตรงนี้ไม่ได้ แต่ระหว่างสองเรามันคงนานเกินไป เกินกว่าใจจะเริ่มใหม่ได้เหมือนวันวาน ++++จะเก็บทุกความทรงจำที่เรามี ให้คงอยู่ตรงนี้เป็นพันธนาการที่ดีที่อ่อนหวาน จะจำไม่ลืมว่าครั้งนึงเรานั้นเคยรักกัน แม้วันนี้ไม่อาจผูกพันแต่ช่วงหนึ่งที่มีนั้น "ฉันจะไม่ลืม" +++จะรวมทุกความทรงจำที่เราทั้ง 2 ต่างเจอคงอยู่ภายในใจจนนิรันดร์+++
23 กุมภาพันธ์ 2549 13:17 น. - comment id 562645
มาเยี่ยมครับ ใครกันน้อที่ทำให้ยูริได้เก็บความทรงจำ ได้ถึงขนาดนั้นเชียว
23 กุมภาพันธ์ 2549 13:11 น. - comment id 562713
ดีจังหนอความจำมิอาจลืม ผู้ฟังปลื้มผู้อ่านซึ้งตรึงใจยิ่ง ถึงเป็นเพื่อนเขียนกลอนยังอุ่นผิง ขอบคุณจริงเรามิลืมเธอเช่นกัน มาเยี่ยมครับ สบายดีไหมครับ
23 กุมภาพันธ์ 2549 20:27 น. - comment id 562792
ความรู้สึกเดียวกันเลย ให้กำลังใจ ด้วยค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2549 20:46 น. - comment id 562794
....พี่ภู.... จริง ๆ แล้วความรู้สึกมันก็ไม่ได้มากมายขนาดนี้หรอกค่ะ พอดีกลอนมันพาไป... อิอิ ไม่เจอนานเลยนะค๊ะ ซาบายดีมั๊ยน้ออ ขอบคุณค่าที่แวะมาเยี่ยมกิ
23 กุมภาพันธ์ 2549 20:49 น. - comment id 562795
...ยายฟ้าใส... ความทรงจำเป็นสิ่งดีนะค๊ะ ถ้าเราเก็บมันไว้ให้ถูกที่ อย่าจมหรือเรียกร้องให้หวนคืน ไม่เช่นนั้นมันจะทุกข์ค่ะ ...อย่าให้ความทรงจำทำให้เราไม่อยากก้าวออกมาเจอปัจจุบันนะค๊ะ... ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาทักทาย
23 กุมภาพันธ์ 2549 21:24 น. - comment id 562799
...ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักไส หรืออะไรทั้งนั้น เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่ตรงนั้น...รู้ว่ามันไม่ไหน
3 มีนาคม 2549 20:44 น. - comment id 564416
...สายลม... เพลงเนี๊ยะกิช๊อบชอบ หุหุ ขอบใจจ้าที่แวะมาเยี่ยม