ค่ำหนึ่ง..ในฤดูหนาว... ตะวันลับ ดับแสง แดงระเรื่อ สายลมเหนือ..พัดผ่าน พาลเหน็บหนาว เมื่อมืดลง ค่ำลง เริ่ม..เห็นดาว ส่องสกาว แสงร้าว...ด้วยหนาวเย็น ไอหมอกจาง พลางยะเยือก เมื่อเหยียบย่าง แผ่อำพราง..ปกคลุมภู...มิรู้เห็น.... ทิวสลับ นับไม่ถ้วน ที่ควรเป็น กลับถูกเร้น..หายไป..ในพริบตา จันทร์เสี้ยวเศษ แสนสลัว มัวหมองเศร้า แสงสกาว ที่เคยพร่าง..กลางเวหา กลับมืดมิด จืดชืดไป ไม่ร่ำลา... ปล่อยให้ฟ้า..เงียบเหงา..เศร้าเดียวดาย ฟ้ามืดแสง ด้วยแรงหนาว พราวไอหมอก เหมือนเข้าใจ คนช้ำชอก..บอกความหมาย ดอกไม้งาม ยามเฉาเปลี่ยว ดูเดียวดาย เหน็บหนาวกาย..ร้ายน้อยกว่า..ใจอาวรณ์ ดาวกระพริบ จิบลมพริ้ว ที่ปลิวหาย ใจมิคลาย วุ่นวายจิต คิดสังหรณ์ คนห่างไกล..ตรงปลายฟ้า..ที่อาวรณ์ คงทอดทิ้ง ให้ร้าวรอน..เพียงลำพัง.. ดาวตก..หาย...ที่ปลายฟ้า พาใจหาย... คำทำนาย คล้ายตอกย้ำ...ช้ำ-หมดหวัง.. หริ่งเรไร เปล่งเสียงเศร้า..เหงาใจจัง... น้ำค้างยัง หยาดหยดใส..ไหล..จากตา....
ปตารมินทร์ 9 ก.พ. 2549 14:42 น. - ID 86341 
1087
2
0
9 กุมภาพันธ์ 2549 20:33 น. - comment id 559613
จันทร์เสี้ยวเศษ แสนสลัว ช้ำมัวหมอง น้ำตานอง ความเดียวดาย ทักทายฉัน แถมความเศร้า ยังคอยเฝ้า เราทุกวัน เมื่อไหร่นั้น ความเศร้าคลาย คงหายตรมกลอนไพเราะมาก ๆ เลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2549 21:49 น. - comment id 559663
ชอบมากเลยฮะ
10 กุมภาพันธ์ 2549 23:41 น. - comment id 560150
เป็นค่ำหนึ่งซึ่งถึงแม้เหงา... แต่งดงามค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
