เรือนหทัย...เราสองเคยปองหมาย กลับสลายพ่ายพรากจากจิตฝัน เมื่อเจ้าจากร้างไกลไร้สัมพันธ์ ขาดดวงจิตคิดมั่น...ฝันจึงไกล เจ้ากลับเดินเพลินบนหนทางอื่น แสร้งแช่มชื่นเร้นขื่นขมระทมไห้ โอ้เจ้าเอ๋ย...ไฉนเลยปิดกั้นใจ แล้วหลงใหลในทรัพย์สินดินมณี คอยครวญหานภาลัยอันใสสด กลับสลดหมดหนทางพรางริบหรี่ หมายหยุดพักรักษ์กายาพาเปรมปรีดิ์ หทัยนี้กลับหมองหม่นไม่สนใจ บางครั้งคราวราวสมองตรองตริดี แต่กลับมีความผิดพลาดให้หวาดได้ จะย้อนทวนหวนเวลาคืนกลับไป เพื่อแก้ไข...กลับไกลเกินจักเดินทาง ปรารถนาแห่งหทัยอยู่ไหนหรือ สิ่งนั้นคือความรัก...ที่หวังสร้าง ฉะนั้นจงคงไว้อย่าให้ลาง ดูแลบ้างดวงมานอย่ารานรอน อาจเส้นทางห่างไกลอย่าไหวหวั่น สร้างสัมพันธ์พันจิตอย่าคิดถอน เป็นเรือนใจให้กมลคอยหนุนนอน เป็นเพลงกลอนผ่อนเศร้าดับเหงาคลาย สร้างคุณค่าล้างมายาแห่งชีวิต สร้างดวงจิตมิตรคู่รู้ความหมาย แห่งความรักหักชีวันอันเดียวดาย สร้างสุดท้ายปลายทางพร่างแสงดาว
29 มกราคม 2549 17:44 น. - comment id 556467
อารมณ์เปลี่ยวเขียนกลอนได้สวยๆ อย่างนี้อีกแล้ว กรเอ้ย
29 มกราคม 2549 18:30 น. - comment id 556472
อ่านกลอนแล้ว..เหงาๆปนเศร้าด้วย...แวะมาชื่นชมค่ะ..สื่อความหมายได้ชัดค่ะ..
29 มกราคม 2549 19:14 น. - comment id 556483
29 มกราคม 2549 20:30 น. - comment id 556498
อย่าแรมร้างไปไกลหัวใจห่าง สุดอ้างว้างเดียวดายเหงาจริงหนอ เรือนหทัยเคยมีเจ้าเคียงพนอ พี่อ้อนขอเจ้ากลับมาให้เหมือนเดิม. ขอกลับมาเหมือนเดิมจะได้ไหม ขอหัวใจเนื้อนวลช่วยแต่งเสริม ขอสองเรารักกันมากกว่าเดิม ด้วยกันเพิ่มเติมรักเต็มหัวใจ
29 มกราคม 2549 21:49 น. - comment id 556515
แม้เส้นทางห่างไกลไม่อาจกั้น ความสัมพันธ์เพิ่มพูนไม่อาจถอน เป็นสายลมเบาเบากล่อมเข้านอน เป็นเพลงกลอนกล่อมใจให้ฝันดี แวะมาอ่านค่า
29 มกราคม 2549 22:41 น. - comment id 556518
สร้างเรือนหอทิ้งร้างว่างปล่าวเปลี่ยว มิแลเหลียวดวงฤทัยให้คิดถึง แม้ความหวังความฝันร่วมคำนึง ไร้ที่ซึ่งคนเคียงกายไยร้างลาจากวอนพระอยากจันทร์ช่วยฉันนิด ฝากความคิดความหมายใจห่วงหา ยังรออย่างมีหวังทุกห้วงวันเวลา ใจห่วงหามิห่างไกลจากใจเอย
30 มกราคม 2549 10:21 น. - comment id 556618
สวัสดีค่ะ กวีปกรณ์ ปรารถนาแห่งหทัยอยู่ไหนหรือ ?... สิ่งนี้คอยถามใจตัวเองอยู่เสมอ...