คราอกเดาะนอนซมข่มพิษร้าย เจ็บเจียนตายกายซบกกกอดหมอน ไม่แลฟ้าไม่สนดินไม่วิงวอน ยอมทอดถอนเปล่าดายอยู่ปลายเตียง แม้ตัวอยู่ใจหายก็คล้ายสิ้น เลือดแผ่วรินผิวผ่านใกล้หยุดนิ่ง อาจย้อนกลับสู่กลางใจหมายแอบอิง คืนทุกสิ่งให้หมดตรงที่มา เจ็บวันนี้มากมายกว่าเคยเจ็บ อาจเคยเก็บเคยซ่อนความอ่อนไหว ไม่เคยบอกทุกข์ร้อนในคราใด หวังเพียงให้เธอได้สุขอย่ากังวล เจ็บมากมากใครรู้อย่างที่เจ็บ กล้ำกลืนเก็บความรู้สึกสุดสับสน เพราะคำรักคำเดียวให้อดทน ใช่อับจนหนทางเดินแยกไป แม้เลือกได้อยากเลือกอย่างใจคิด ไม่ยึดติดภาพฝันยามหลับใหล เพียงพอตื่นความรักลาลับไกล แค่เพียงใจไม่อาจหักรักได้ลง
ชมพูภูคา J. 28 ม.ค. 2549 11:47 น. - ID 85770 
1169
1
0
28 มกราคม 2549 12:28 น. - comment id 556211
ความรักเข้ามาหาดดยที่มิต้องดิ้นรน แต่กว่าจะหลุดพ้นต้องทุกทนแทบเจียนตาย มาวันหนึ่งเขาที่รักซึ่งกลับกลาย เรามลายหายไปใน.... รู้จักรักก็ไม่เจ็บ....
28 มกราคม 2549 13:30 น. - comment id 556221
ค้นหารักแท้ต่อไป
30 มกราคม 2549 18:34 น. - comment id 556726
อยากบอกว่าตอนนี้ก็เจ็บเหมือนกัน แต่ไม่สามารถที่จะฉุดรั้งอะไรได้ ได้แต่ปล่อยให้เวลาเป็นเพื่อนในยามเหงา จะมีไหมใครสักคนที่จะช่วยปลดปล่อยความเหงาที่เป็นอย่างนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
