อนิจจาความรักเราเจ้าบินจาก ดวงใจพรากจากจรตอนหลับใหล เผลอนิดเดียวเจ้ามาชิ่งหนีไป ผิดตรงไหนหนีไกลไม่ร่ำลา คว้าขวดเหล้ากรอกปากหากสะอื้น แม่งามชื่นไม่เห็นใจพี่เฝ้าหา น้ำตาตกเมื่อไม่พบดวงแก้วตา ดื่มเหล้ายาหวังดับไฟในอารมณ์ ตักต้มยำลำเค็ญเห็นหน้าเจ้า ดวงตาเย้ายวนจิตพี่ลุ่มหลง อยากจุมพิตก็เลือนวับทำได้ลง โอ้โฉมยงพี่ชอกช้ำระกำใจ ซดต้มยำรสจัดหวังได้คิด ร้อนจับจิตแสบพร่าน้ำตาไหล กินต้มยำเสียดแทงแสลงใจ เจ้าบินไปไม่เหลือไว้ใส่น้ำแกง
27 มกราคม 2549 09:05 น. - comment id 555945
เช้านี้เคร้าแต่เช้าเลยนะคะ กับบทความแรก ที่ได้เปิดอ่าน มาเป็นกำลังใจในการแต่งกลอนค่ะ
27 มกราคม 2549 09:23 น. - comment id 555953
กลอน 7.8 มาอีกแล้ว คือมีคนถามว่ากลอนอะไร มีทั้ง 7 ทั้ง 8 มันเกือบๆ กลอน 8 น่ะแหละ แต่คนเขียนมันมั่วไปหน่อย อย่าเคืองกันเลย นะนะนะ เห็นมีน้ำพริกใจเสาะแล้ว จะขาดต้มยำอกหักได้ไงล่ะ แน่จริงหา ผัดผักแอบรัก มาแจมด้วยสิ พี่ชาย 55555 55555 55555
27 มกราคม 2549 11:35 น. - comment id 555979
หมดสภาพก็งานนี้ล่ะ ทั้งต้มยำ ทั้งน้ำพริก น้ำซุป ผัดผัก...
27 มกราคม 2549 13:16 น. - comment id 556020
แม้รสชาติโอชายอดอาหาร มิอยากทานยากกลืนมันขื่นขม ทั้งหมูเห็ดเป็ดไก่ไม่นิยม แม้แต่ส้มผลไม้ไม่อยากมอง ยามท้องกิ่วหน้านิ่วหิวกระหาย จนร่างกายเกินทนจากหม่นหมอง ร้านอาหารน่าอร่อยช้อยรับรอง พอนั่งมองเมนูหดหู่ใจ แปลกประหลาดต้มยำช้ำอกหัก มีผัดผักรักขื่นหรือกลืนไหว ยำโศกีพล่าชอกช้ำหม่ำยังไง ผักบุ้งไฟสวาทอนาถจิต มิอาจมทนหน้านิ่วหิวแสบท้อง แค่นั่งมองเมนูดูแล้วคิด สั่งมากินดั่งคนวิกลจริต เพื่อชีวิตอยู่ยืดแม้มืดมน
27 มกราคม 2549 17:53 น. - comment id 556084
เป็นตาแซบ