ฤา จันทรามิฉายส่องระรองรัตน์ ไร้แสงฉัตรสกาวผ่องห้องเวหน เฉกสีดำทาบหทัยในบัดดล สิริหม่นหมองปราศ..ประไพพรรณ สกาแอบแถบถิ่นประเทศไหน แนวเนาไพรเพ่งพิศจิตหุนหัน โสตสดับหว่างเวิ้งเอนกนันต์ ฤา มิมั่น..หมายปองจึงพ้องเมิน ใครหนอใครป้ายสี..มธุถ้อย ขอความหน่อย..ขจัดจ่าง..จึงห่างเหิน ปลีกวิเวก..หรือไร..ใจเพลิดเพลิน สราญเกิน..แดนสุข ณ หนใด กลับมาเถิดเป็นพื้นภูมิ ณ แดนนี้ ถ้อยวจี..จะมิต้อง..ขุ่นข้องใส โปรดกลับมาประดับนภ..ทะแนวไพร เรียงล้อมให้สว่างมิ่ง.. ณ อิงจันทร์
24 มกราคม 2549 15:21 น. - comment id 555191
จันทร์ไปไหนหนอ
24 มกราคม 2549 15:24 น. - comment id 555195
อิงจันทร์...ชอบจังค่ะ......
24 มกราคม 2549 15:26 น. - comment id 555198
ขออิง(แม่พระ) จันทร์ (เศร้า) ... ไปพลาง พลาง ก่อนนะคะ
24 มกราคม 2549 15:37 น. - comment id 555206
เพราะจังเลยค่ะ อยากเขียนได้แบบนี้มั่งจังน้า แต่คงอีกนานนนน
24 มกราคม 2549 16:52 น. - comment id 555240
ไม่มีแม้จันทร์แรมแต่งแต้มฟ้า ท้องนภาเงียบเหงาแสนเศร้าหงอย ดวงดาราบ่นเพ้อชะเง้อคอย ให้จันทร์ลอยคืนฟ้ามาสักที
25 มกราคม 2549 02:23 น. - comment id 555365
งานงดงามมากครับ อยากเขียนได้แบบนี้จัง
25 มกราคม 2549 05:48 น. - comment id 555368
อยาดได้กลอนแปด แบบเจ่วๆ
25 มกราคม 2549 09:22 น. - comment id 555412
เพียงอยากอิงแอบแนบชิดจันทร์ เผลอคิดฝัน...เคียงจันทร์วันอ่อนล้า ขอเพียงได้มองจ้องอยู่ทุกครา สุขอุรา...เท่านี้น่าจะพอ... อยากใกล้ชิดจันทร์ แต่ทำบ่ได้...
25 มกราคม 2549 12:55 น. - comment id 555473
ไพเราะมากเลยค่ะ
26 มกราคม 2549 14:57 น. - comment id 555751
ขอมอบดอกไม้ให้บทกลอนที่แสนหวาน