ฉันมองดูรอบข้างช่างว่างเปล่า มีเพียงเงาเลือนรางร้างไร้เพื่อน เพียงลมพัดผะแผ่วแว่วมาเตือน ช่างดูเหมือนจะย้ำคำสัญญา มีแค่ความเวิ้งว้างทางชีวิต เมื่อมวลมิตรร้างไกลไม่เห็นค่า ในดวงจิตเศร้าสลดหมดศรัทธา ไร้มารยาเหนี่ยวไว้ให้หวนคืน จึงอยู่อย่างหัวใจหมดไฟฝัน เฝ้ารำพันวิปโยคโศกสะอื้น เก็บความหวังเจ็บช้ำทนกล้ำกลืน เอาขมขื่นซุกใส่ในกมล อยากหลบลี้หนีไปไกลสุดโลก ลืมสิ้นโศกเศร้าใจได้สักหน เป็นอากาศผ่านไปไร้ตัวตน เพียงผ่านพ้นคนชั่วไร้หัวใจ
21 มกราคม 2549 22:07 น. - comment id 554584
ความเวิ้งว้างว่างเปล่าช่างเศร้านัก เมื่อใจรักหักโค่น ณ โพ้นฟ้า เพ้อรำพันฝันเฝ้าเศร้าโศกา หนึ่งเวลา .. ไร้ใจ .. ไร้ตัวตน .. .. ..
21 มกราคม 2549 23:16 น. - comment id 554600
ฝันเจ้าเอยเลยเถิดบรรเจิดนัก เพื่อนที่รักหนีหายใจเจ้าเอ๋ย อุตส่าห์ร้อยหัวใจให้เพื่อนเลย ทำเฉยเมยร้อยฝันพลันเศร้าใจ. แก้วประเสริฐ.
22 มกราคม 2549 10:05 น. - comment id 554641
ร้อยความรักถักรอยฝันนั้นมาฝาก อย่าคิดมากปลดปล่อยตามรอยฝัน สิ่งใดใดย่อมมีเกิดมีจากกัน เมื่อทางฝันมันคดเคี้ยวก้อเลี้ยวตาม......
22 มกราคม 2549 14:37 น. - comment id 554680
อ่ะน่ะ เศร้าจัง..
22 มกราคม 2549 15:39 น. - comment id 554689
จะหนีไปใหไกลสุดโลกเลยหรอ ถ้าตกขอบโลดอ่ะ จะทำไง เดี่ยวจะขาแพลงได้นะ แซวบ้างดิ
22 มกราคม 2549 20:53 น. - comment id 554769
กีกี้ เมื่อร้างไร้ใจร้างห่างมวลมิตร จึงได้คิดหลีกลี้หนีไกลห่าง ความทรงจำเหลือเพียงรอยจางจาง คิดจะวางลงไว้ในผืนดิน ขอบใจจ้ากีกี้ คุณลุงแก้ว ฝันที่เคยบรรเจิดเลิศลอยนั้น เพียงแค่วันคืนเวียนกลับเปลี่ยนผัน จึงเหลือเพียงใจช้ำเฝ้าจำนรรค์ ให้ร้อยฝันครวญคร่ำช้ำอุรา ขอบคุณค่ะคุณลุงแก้ว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึงค่ะ ทางแสงดาว จะเก็บถ้อยร้อยรักที่ฝากไว้ รักษาใจที่ร้าวรวดหายปวดปร่า ด้วยความรักด้วยใจใช้เป็นยา จักนำพาความสดใสให้กลับคืน ขอบคุณค่ะทางแสงดาว ดาวเคียงเดือน เห็นหมู่ดาวเคียงเดือนเป็นเพื่อนข้า ดังย้ำว่าไม่ไร้ใครเป็นเพื่อน เมื่อตะวันลาลับกลับมาเยือน ทั้งดาวเดือนไม่เลือนจากหัวใจ ขอบคุณค่ะดาวเคียงเดือน ไอซ์ เพราะเจ็บใจจึงหนีไกลสุดขอบโลก เพราะเศร้าโศกจึงไปไกลสุดหล้า เพราะไม่อาจทนฝืนกลืนน้ำตา จึงจากลาทั้งรักปักหัวใจ ขอบใจจ้าไอซ์
22 มกราคม 2549 22:31 น. - comment id 554806
อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ แต่ก็เพราะดีนะคะ เย้ๆ