ชายผู้ผิดหวัง

จตุรัตน์ พิมล

พี่แอบจ้องมองน้อง  ก่อนใคร 
พี่นี้ไม่ทำสิ่งใด แก่น้อง 
ตอนนี้สิพี่เจ็บใจ แทบขาด ใจแล 
เสียดายมิบอกรักพ้อง พี่ไร้น้ำยา 
สิ่งแสนสุดเศร้าสร้อย  สิ้นศรี
น้ำเนตรนองเนื่องนารี   แน่น้อง
เป็นปลดปล่อยปลายปี   เปื้อนแปด
ข้าใคร่ครวญคร่ำคล้อง ไข้ขึ้นความคลาย
พี่พ่ายพินาศพื้น             ภพพาน
คิดใคร่คร่ำครวญคราบ  แค่ไข้
เนื่องน้ำเนตรนองนาน     หนองเนิ่น 
สุดแสนแสบทรวงไซร้   สุดสิ้นสาสม
ข้าสิ้นไร้ความหวัง  พังสิ้น
ข้านี่น้ำตาริน           ร่ำไห้
ดุจเหมือนใจโบยบิน ไกลห่าง
สุดท้ายข้าคงไร้        ใจด้วยนารี
อันพี่นี้ลุกฮือ              ใช่น้อง
คงต้องไล่ตามตื้อ       ไม่ง่าย น้องแฮ
หวังว่าเสียงเรียกร้อง  ของพี่น้องฟัง
ความรักใดคงพัง     สักวัน
เหมือนดั่งเรือประจัน  คลื่นฟ้า
ใจน้องดั่งฟาดฟัน      เฉือนพี่ เจ็บแฮ
ใจพี่คงอ่อนล้า            เพราะน้องเย็นชา
องอย่าได้นินทา     พี่เลย
อันพี่นี้ไม่เคย              ว่าน้อง 
และสิ่งนี่มิอาจเฉย       ทนอยู่
หากใคร่อยากว่าฟ้อง   พี่นั้นทนเสมอ
ใจคร่ำครวญละเมอ ฝันเฟื่อง
ใจพี่คิดแต่เรื่อง          รักไซร้
วันวันพี่ซึมเซื่อง          คิดแต่ หน้านาง
หวังว่าใจน้องไร้         รักได้ชายอื่น
แต่น้องทำสะอื้น   จนได้
ทำพี่แทบใจสลาย   ดับสิ้น
น้องนั้นแอบมีชาย   อื่นอยู่
ใจแยกเป็นชิ้นชิ้น    แตกเพล้งอับอาย