เธอทำอ่อนหวานเพียงผลาญหัวใจ เธอทำห่วงใยเพียงให้สับสน เธอแกล้งคิดถึงเพียงให้กังวล คำเธอแยบยลระคนสิ่งลวง เธอแสดงออกดังบอกว่าชอบ เธอแกล้งทดสอบให้เราหึงหวง สุดท้ายเป็นเขาที่เธอเดินควง คนซมตรมทรวงกลับเป็นตัวเรา พอแล้วหัวใจไม่กล้าจะหลง ข่มใจให้ปลงคงต้องลืมเขา แม้เพื่อนเดินเคียงมีเพียงแค่เงา หวังสายลมเบาช่วยสมานใจ เจ็บจริงความรักเจ็บนักความซื่อ ด้วยเหตุผลคือ รักมีเงื่อนไข อย่าซื่อ อย่าโง่ หากจะรักใคร แม้ถลำใจจะช้ำอย่างเรา... คนซื่อ...
14 มกราคม 2549 00:10 น. - comment id 553156
พอแล้ว หัวใจ ไม่กล้า จะคิด เมื่อรัก เป็นพิษ ไม่คิด ฝันใฝ่ ต่อไป จากนี้ จะหลี้ ห่างไกล ไม่เอา หัวใจ ไปให้ ใครครอง เพราะเจ็บ เสมอ ยามเจอ รักนี้ มากมาย ภักดี ได้เป็น ที่สอง จึงขอ พอแล้ว แน่แน่ว ประครอง เป็นตัว สำรอง ไม่จอง ต่อไป พอกัน รักลบ ฉันจบ ฉันสิ้น ไม่คิด ถวิล หรือคิด ฝันใฝ่ เมื่อรัก ไม่แน่ ดวงแด ห่างไกล ต่อแต่ นี้ไป รักใคร ไม่เป็น ต่อไป คงต้องทำแบบนี้ หากเราต้องอกหัก คุณว่าดีไหมค่ะ