ดาวอังคาs

13 มกราคม 2549 22:05 น. - comment id 552880

ยิ่งสูงยิ่งหนาวแต่เราสอง
ตระกองแนบคู่สู้ลมหนาว
ชี้ชักชวนดูหมู่ดวงดาว
สกาวส่องทางยามย่างเดิน

เหมือนมีแค่สองครองดินแดน
คล้องแขนเคียงตามยามหกเหิน
ด้วยหวังหลอมรวมร่วมดำเนิน
มิเกินความฝันวันของเรา


เดาอังคัน วันศุกร์สิบสาม

พี่พุด

13 มกราคม 2549 07:28 น. - comment id 552962

บทนี้ละมุนมากค่ะ

รับอรุณโอบเอื้อให้นวลเนื้อใจอุ่นเลยค่ะ
หวัง
คนในฝันคนนั้นจักเสกฝันปันจริง
มิทิ้งทอดใหเรไรร่ำร้องรำพันลำพังนะคะ

เอาใจช่วยค่ะด้วยรัก

มารแมงมุม

13 มกราคม 2549 08:00 น. - comment id 552974

หนาวลมห่มผ้าหายว้าวุ่น
โอบอุ่นห่มเธอละเมอฝัน
หนุนตักนวล..นอนแนบ...แอบรำพัน
หนาวนั้นห่างไกลไม่กลับคืน
ถักทอก่อฝันอันเฉิดฉาย
หลอมละลายไม่อยากขยับตื่น
รักเรา...สัมพันธ์กันยั่งยืน
วันชื่นคืนชม...สมใจเรา

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

13 มกราคม 2549 08:37 น. - comment id 552985

โอบคืน โอบวัน โอบรัก
อกหัก รักร้าง หน่ายหนี
คืนวัน รักร้าง ราตรี
หน่ายหนี รักร้าง เพพัง 

แสงไร้เงา

13 มกราคม 2549 09:58 น. - comment id 552997

หงส์ระบำ

13 มกราคม 2549 13:32 น. - comment id 553036

อกฟากฟ้า โอฬาร เอื้อโอบอุ่น
ดินละมุน อุ่นอกกว้าง ทางวิถี
มหรรณพ เอื้ออก อิ่มวารี
อกแม่นี้ อุ่นอิ่มอก ปกป้องภัย

ชอบครับเป็นบทกลอนที่อบอุ่นมาก

keekie

13 มกราคม 2549 15:47 น. - comment id 553058

color=#6666FF>ยอดดอยสอดสูงเสียดนัก
ยอดรักจักเต่งเบ่งบาน
รสจูบอิ่มหวามซาบซ่าน
ตราไว้ยืนนาน .. มั่นคง .. 


ใครว่าบนยอดภู หนาว ..

ลักษมณ์

13 มกราคม 2549 16:36 น. - comment id 553068

โอบอรุณอุ่นพื้นพสุธา
อ้อมอกสุริยาอุ่นเอื้อ
หนาวกายห่มกายให้แดดเจือ
หนาวเนื้อห่มเนื้อแนบดวงใจ

โอบอรุณ ..
:]

สาวดำ-รำพันรัก

13 มกราคม 2549 17:30 น. - comment id 553104

 ฮาโหล ๆๆ 
สวัสดีค่ะท่านเร 
ดูจากกลอนนี้แล้วท่าทางท่านเร 
จะมีความรักนะ 
ช่ายเป่าหว่า 
...... สวัสดีปีใหม่คงไม่สายไปนะคะพี่ 
กะทำงัยด้ายม่ายค่อยได้เข้ามาที่นี่เท่าไรนินา 
วันนี้เข้ามาแล้วเลยแวะมาทักทายอ่ะพี่ 
ไปหล่ะ ..... บั๊บบ่าย ค่ะพี่

เรไร

14 มกราคม 2549 23:05 น. - comment id 553187

พี่พุด
บางห้วงของช่วงเวลาในเสี้ยวอารมณ์ครับ
เราย่อมรู้สึกโหยหาในบางสิ่งและบางอย่างจากบางใคร
เป็นก็แค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นแหละครับ
ขอบคุณกำลังใจจากสาวบ้านนา ขอบคุณครับ

คุณ มารแมงมุม
ลมหนาวพราวพักระบัดพลิ้ว
ใจปลิวลิ่วลอยอย่างคอยหา
หนาวเหน็บเจ็บใจเมื่อไสยา
เหว่ว้าปวดร้าวทุกคราวคืน
ขอบุณครับ

คุณ พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
โอบวันโอบคืนสะอื้นหา
เวลาเหน็บหนาวเมื่อคราวไหน
สะท้านหวั่นกลัวสุดขั้วใจ
หวามไหวเหว่ว้าทุกอารมณ์
ขอบคุณครับ

คุณ แสงไร้ไง
เอ....แลบลิ้น จะหลอกกันนี่ 5555

คุณ หงส์ระบำ
เริงรำระบำกับช้ำรัก
คอยปักคอยแทงแกล้งหนาว
ลมพัดพลิ้วพาน้ำตาพราว
หล่นกราวร่วงคืนสู่ผืนดิน
ขอบคุณครับ

คุณ กรีกรี้
ยอดดอยสูงเสียดเบียดเวหา
สูงกว่าหัวใจจะไปถึง
เพียงแค่ห้วงหวังยังคำนึง
วันหนึ่งปีนสู่ยอดภูคา

คุณ ลักษมณ์
โอบตะวันจัทราบนฟ้ากว้าง
คงคว้างคงเคว้งคงคลั่งไคล้
หวังกอดแนบเนื้อเอื้ออุ่นไอ
หวั่นไหวคิดละโมบโอบตะวัน
ขอบคุณครับ กลอนพาไปเรื่อย อิอิอิ

คุณ สาวดำรำพัน
สวัสดีปีใหม่จ้าขอให้ขาววันขาวคืนน่ะเผื่อจะเปลี่ยนชื่อ
ความรักนี่อยู่ในหัวใจเสมอแหละ อยู่ที่ว่า
เราจะนึกถึงมันเมื่อไหร่ต่างหาก จริงไหม

ท่านเดาอังคันน
เฮ้ย...อย่าเขียนแนวนนี้สิเดี๋ยวฟ้าผ่าตาย
เอ..หรือว่าวันนี้วันปล่อยผี