โอบคืนโอบวันอันแสนหวาน เนิ่นนานเกินใจเกินใฝ่ฝัน อ้อมอกโอบไว้เอื้อไอกัน ผ่านผันราตรีมีเพียงเรา บนภูสูงเสียดขึ้นเบียดฟ้า ดารากระจ่างอยู่กลางเขา สายลมพัดผ่านผะแผ่วเบา ใต้เงาเมฆานภาลัย หนาวลมห่มผ้าเขาว่าอุ่น เพียงหนุนตักนอนจะตอนไหน หนาวเนื้อห่มเนื้อเติมเชื้อไฟ หวามไหวเชยชิดแนบนิทรา เก็บฟืนก่อเพลิงให้เริงร้อน สุมขอนโหมไฟเสน่หา อิงรักอุ่นไอในแววตา กระทั่งฟ้าสีทองผ่องอำไพ เรืองอรุณรุ่งสางสว่างแล้ว วาวแวววับวามความสดใส น้ำค้างพราวพร่างกลางฤทัย วันใหม่วันนี้มีเพียงเรา
เรไร 13 ม.ค. 2549 06:43 น. - ID 85113 
1316
7
0
13 มกราคม 2549 22:05 น. - comment id 552880
ยิ่งสูงยิ่งหนาวแต่เราสอง ตระกองแนบคู่สู้ลมหนาว ชี้ชักชวนดูหมู่ดวงดาว สกาวส่องทางยามย่างเดิน เหมือนมีแค่สองครองดินแดน คล้องแขนเคียงตามยามหกเหิน ด้วยหวังหลอมรวมร่วมดำเนิน มิเกินความฝันวันของเรา เดาอังคัน วันศุกร์สิบสาม
13 มกราคม 2549 07:28 น. - comment id 552962
บทนี้ละมุนมากค่ะ รับอรุณโอบเอื้อให้นวลเนื้อใจอุ่นเลยค่ะ หวัง คนในฝันคนนั้นจักเสกฝันปันจริง มิทิ้งทอดใหเรไรร่ำร้องรำพันลำพังนะคะ เอาใจช่วยค่ะด้วยรัก
13 มกราคม 2549 08:00 น. - comment id 552974
หนาวลมห่มผ้าหายว้าวุ่น โอบอุ่นห่มเธอละเมอฝัน หนุนตักนวล..นอนแนบ...แอบรำพัน หนาวนั้นห่างไกลไม่กลับคืน ถักทอก่อฝันอันเฉิดฉาย หลอมละลายไม่อยากขยับตื่น รักเรา...สัมพันธ์กันยั่งยืน วันชื่นคืนชม...สมใจเรา
13 มกราคม 2549 08:37 น. - comment id 552985
โอบคืน โอบวัน โอบรัก อกหัก รักร้าง หน่ายหนี คืนวัน รักร้าง ราตรี หน่ายหนี รักร้าง เพพัง
13 มกราคม 2549 09:58 น. - comment id 552997
13 มกราคม 2549 13:32 น. - comment id 553036
อกฟากฟ้า โอฬาร เอื้อโอบอุ่น ดินละมุน อุ่นอกกว้าง ทางวิถี มหรรณพ เอื้ออก อิ่มวารี อกแม่นี้ อุ่นอิ่มอก ปกป้องภัยชอบครับเป็นบทกลอนที่อบอุ่นมาก
13 มกราคม 2549 15:47 น. - comment id 553058
color=#6666FF>ยอดดอยสอดสูงเสียดนัก ยอดรักจักเต่งเบ่งบาน รสจูบอิ่มหวามซาบซ่าน ตราไว้ยืนนาน .. มั่นคง .. ใครว่าบนยอดภู หนาว ..
13 มกราคม 2549 16:36 น. - comment id 553068
โอบอรุณอุ่นพื้นพสุธา อ้อมอกสุริยาอุ่นเอื้อ หนาวกายห่มกายให้แดดเจือ หนาวเนื้อห่มเนื้อแนบดวงใจ โอบอรุณ .. :]
13 มกราคม 2549 17:30 น. - comment id 553104
ฮาโหล ๆๆ สวัสดีค่ะท่านเร ดูจากกลอนนี้แล้วท่าทางท่านเร จะมีความรักนะ ช่ายเป่าหว่า ...... สวัสดีปีใหม่คงไม่สายไปนะคะพี่ กะทำงัยด้ายม่ายค่อยได้เข้ามาที่นี่เท่าไรนินา วันนี้เข้ามาแล้วเลยแวะมาทักทายอ่ะพี่ ไปหล่ะ ..... บั๊บบ่าย ค่ะพี่
14 มกราคม 2549 23:05 น. - comment id 553187
พี่พุด บางห้วงของช่วงเวลาในเสี้ยวอารมณ์ครับ เราย่อมรู้สึกโหยหาในบางสิ่งและบางอย่างจากบางใคร เป็นก็แค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นแหละครับ ขอบคุณกำลังใจจากสาวบ้านนา ขอบคุณครับ คุณ มารแมงมุม ลมหนาวพราวพักระบัดพลิ้ว ใจปลิวลิ่วลอยอย่างคอยหา หนาวเหน็บเจ็บใจเมื่อไสยา เหว่ว้าปวดร้าวทุกคราวคืน ขอบุณครับ คุณ พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร โอบวันโอบคืนสะอื้นหา เวลาเหน็บหนาวเมื่อคราวไหน สะท้านหวั่นกลัวสุดขั้วใจ หวามไหวเหว่ว้าทุกอารมณ์ ขอบคุณครับ คุณ แสงไร้ไง เอ....แลบลิ้น จะหลอกกันนี่ 5555 คุณ หงส์ระบำ เริงรำระบำกับช้ำรัก คอยปักคอยแทงแกล้งหนาว ลมพัดพลิ้วพาน้ำตาพราว หล่นกราวร่วงคืนสู่ผืนดิน ขอบคุณครับ คุณ กรีกรี้ ยอดดอยสูงเสียดเบียดเวหา สูงกว่าหัวใจจะไปถึง เพียงแค่ห้วงหวังยังคำนึง วันหนึ่งปีนสู่ยอดภูคา คุณ ลักษมณ์ โอบตะวันจัทราบนฟ้ากว้าง คงคว้างคงเคว้งคงคลั่งไคล้ หวังกอดแนบเนื้อเอื้ออุ่นไอ หวั่นไหวคิดละโมบโอบตะวัน ขอบคุณครับ กลอนพาไปเรื่อย อิอิอิ คุณ สาวดำรำพัน สวัสดีปีใหม่จ้าขอให้ขาววันขาวคืนน่ะเผื่อจะเปลี่ยนชื่อ ความรักนี่อยู่ในหัวใจเสมอแหละ อยู่ที่ว่า เราจะนึกถึงมันเมื่อไหร่ต่างหาก จริงไหม ท่านเดาอังคันน เฮ้ย...อย่าเขียนแนวนนี้สิเดี๋ยวฟ้าผ่าตาย เอ..หรือว่าวันนี้วันปล่อยผี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
