ยามคำนึงถึงคนดีที่ปลายฟ้า หยาดน้ำตาจากจินต์หลั่งรินไหล ด้วยอีกคนหมองหม่นเพราะคนไกล มอบหัวใจเหมือนเราเศร้าตรอมตรม ได้ยินข่าวร้าวรานสงสารเขา ป่านนี้เหงาสับสนทนขื่นขม รักให้แล้วยากขอคืนขื่นอารมณ์ คงจะจมห้วงทุกข์แสร้งสุขกมล ยิ้มปากแย้มแต้มหน้าแกล้งว่าสุข รักเป็นทุกข์ชั่วกาลพาลสับสน เขาคงจะเจ็บหนักรักต้องทน อีกกี่คนที่ใครเสาะเพราะรักเธอ คิดถึงเสมอไม่ว่าเธอไปแสนไกล อยู่แห่งไหนจงรับรู้อยู่เสมอ ทุกเวลาฉันคนช้ำพร่ำละเมอ อยากจะเจอแทบตายคนปลายฟ้า
5 มกราคม 2549 16:44 น. - comment id 551359
ตกลงชื่อกลอนว่าสงสารแน่นะ สงสารใครเนี่ย
5 มกราคม 2549 17:51 น. - comment id 551372
สงสารเหลืออาลัยยามไกลห่าง คงอ้าวว้างสับสนเกินทนไหว เพราะหน้าที่พันผูกจำลาไกล สง่เพียงได้ความคิดถึง...ทุกค่ำคืน...
5 มกราคม 2549 21:11 น. - comment id 551418
แสนสงสารเธอคนดีที่ปลายฟ้า คะนึงหาด้วยสุขทุกข์หรือไฉน วันเวลาผ่านพ้นแสนห่วงใย ด้วยหัวใจให้รักนั่นเพียงเธอ คิดถึงเพื่อนที่อยู่ห่างไกลนะคะ
5 มกราคม 2549 22:22 น. - comment id 551437
มาบอกว่าสงสารด้วยครับ
6 มกราคม 2549 10:14 น. - comment id 551499
+++++++++++++++++++++++++ มาส่งสาร ถึงคนไกล ที่ปลายฟ้า ส่งคิดถึง..ไปหา..คราหลับฝัน ยังห่วงใย..คนึงหา..มาทุกวัน ถึงไกลกัน..รู้ไว้ฉัน..ไม่เปลี่ยนไป.. ++++++++++++++++++++++++++++++