ยินดีที่จะยืนอยู่ตรงนี้ อยู่กับที่ไม่ขอใกล้ ไม่อยากฝัน ไม่เคยขอให้เธอหันมามองกัน ไม่เคยหวังให้เธอนั้นมาสนใจ ไม่อาจเอื้อมมือถึงเธอใครก็รู้ ได้ยืนอยู่ตรงนี้ดีแค่ไหน ได้เห็นรอยยิ้มเธอก็สุขใจ ได้ชิดใกล้ในฐานะที่ควรมี เพราะหากเธอมองเห็นว่าเป็นฉัน เพราะหากเธอแปรสัมพันธ์เธอหลีกหนี ฉันจะอยู่ได้อย่างไรเล่าคนดี คือเหตุผลที่มี ที่ปิดบัง คือใครกัน ? ไม่สำคัญไม่ต้องถาม ก็แค่ความห่วงใยจากคนข้างหลัง คิดถึง'ใครสักคน'นี้บ้างก็แล้วกัน เท่านั้นมันก็สุขใจก็มากพอ