ภาพนั้นพร่าเลือน ริบหรี่ จางลง อากาศธาตุ..ที่เงียบงัน หายไปในลิ้นชัก สีเทา..โศก ที่เคยสวยงาม กระเพื่อม บางริ้วจังหวะ บางระรอก...ของความทรงจำ กุญแจลิ้นชัก ที่อ่อนแอ ปริแตก ลิ้นชัก ปริแตก หัวใจ ปริแตก ภาพนั้น ชัดขึ้น รสหวานที่สุกสว่าง พร้อมดาบคม หัวใจ ปริแตก ซ้ำเดิม เหมือนเมื่อวาน
วาตยากร 21 ธ.ค. 2548 21:08 น. - ID 84476 
935
4
0
21 ธันวาคม 2548 21:53 น. - comment id 548434
ภาพถ่ายที่พร่าเลือน นำไปตกแต่งสักนิดก็คงหาย แต่ภาพที่พร่าเลือกด้วยน้ำตา จะปลอบสักเท่าใด เป็นเวลานานเท่าใด ก็มิอาจสดใสได้ อีกครั้ง เป็นกำลังใจให้คับ ทุกอย่างย่อมมีทางออกของมันเสมอ
22 ธันวาคม 2548 00:55 น. - comment id 548459
มาให้กำลังใจกันค่ะ หัวใจเราต้องรักษาไว้ค่ะใครจะรักเราเท่าตัวเราเองค่ะ...ขอเพียงมีความหวัง..ชีวิตเรา..ต้องก้าวไกลค่ะ
22 ธันวาคม 2548 11:08 น. - comment id 548562
ไม่เป็นไรนะค่ะ แค่ร้าว ๆ ราน ๆ เดี๋ยวใช้วันเวลารักษาสักหน่อย เดี๋ยวก็คงหายดั่งเดิมค่ะ
22 ธันวาคม 2548 11:59 น. - comment id 548606
ใจปริแตก แหลกลาน เป็นผุยผง อย่าจมลง ตรงหน้า มลายหนี จงลุกสู้ ทุกอย่าง แม้ชีพพลี อย่าเดินหนี ปัญหา ใช่ทางดี
22 ธันวาคม 2548 14:02 น. - comment id 548634
ลมหนาวพัดผ่านมา ร่วงหล่นแล้วซากุระเอย ใจหายไม่หายใจ
22 ธันวาคม 2548 19:30 น. - comment id 548685
เพราะหนาวมากเกินไปใจจึงปริ มองดูสิ..รอยแหวก..แยกที่เห็น หนาวลมห่มหนาวร้าวกระเซ็น ใจปริแยกมิเว้นเทวษนาน แวะมาเยี่ยมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
