มีเรื่องราวมากมายในหนหลัง ที่คงยังทำข้าฯ น้ำตาไหล คือรอยรักสุดปรารถนาแรงอาลัย หายจากไปล่วงลับยากกลับคืน เมื่อไม่รักก็จากไม่มากความ ใครจะห้ามกันได้ไยต้องฝืน หน้าที่ฉันคือการเหงาเฝ้ากล้ำกลืน หน้าที่เธอคือเริงรื่นชื่นฉ่ำใจ อย่ามาทำแหย่เย้าเราคือเพื่อน ฟังแล้วเฝื่อนรูหูเธอรู้ไหม อย่ามาหมายเอ่ยถามความเป็นไป ยิ่งชิดใกล้ยิ่งดิ่งดำช้ำรายวัน โปรดอย่าส่งเสียงคุ้นเคยเลยนะเธอ จงอย่าได้คิดเสนอเจอหน้าฉัน ถึงทางแยกก็แยกทางห่างไกลกัน คิดอยากผันก็อย่าย้ำคำร่ำลา โปรดแสดงความเป็นมนุษย์ครั้งสุดท้าย ด้วยการหยุดทำร้ายหัวใจข้าฯ โปรดสงสารโปรดสมเพชเวทนา ขอเพียงเศษความเมตตาเสี้ยวอาทร
17 ธันวาคม 2548 10:31 น. - comment id 540311
โถๆๆๆ ใครนะครับใจร้ายทำร้ายกันได้ อย่าworry ไปเรยคับ มาอ่านกลอนแก้เศร้าดีก่า
17 ธันวาคม 2548 10:37 น. - comment id 540314
ปู๊หญิง...ทำไมน๊า...ถึงมีอิทธิพลต่อใจดวงน้อย ๆ นี้จัง ไม่รู้รึไง ปู๊ชายเจ็บปวดนะ ที่เจ้าหล่อนทำอย่างนี้ ฮิๆๆ
17 ธันวาคม 2548 00:19 น. - comment id 547111
โปรดจงหยุดส่งเสียงเรียงคำขาน เพราะวันวานทำฉันร้าวเศร้าเสมอ ยิ่งกว่านั้นหากประสบหรือพบเจอ ผ่านเลยเธอไม่ต้องทักลืมรักกัน ชอบบทสุดท้ายนะเพื่อน (หน้าหนาวแล้ว ดูแลตัวเองด้วย)
17 ธันวาคม 2548 00:20 น. - comment id 547112
คำขอร้องครั้งสุดท้ายจากชายโฉด ขอจงโปรดพิพากษาให้สาสม จงฆ่าเสียอย่าใจดำให้ช้ำตรม อกขื่นขมตรมตรอมพร้อมจะตาย
17 ธันวาคม 2548 01:47 น. - comment id 547160
คิดดูก่อนว่าจะสงสารดีไหมน๊าาาาา.....5555 แวะมาทักทายค่ะ...ยามดึกดึก...อิอิอิอิ..
17 ธันวาคม 2548 08:44 น. - comment id 547175
โปรดแสดงความเป็นมนุษย์ครั้งสุดท้าย... ยังไงน้า แล้วต่อไปไม่ให้เป็นมนุษย์หรือไงน้าพี่ชาย อ่ะ ๆ เมตตาก็ได้ อิอิ
17 ธันวาคม 2548 09:32 น. - comment id 547183
มีเรื่องราวมากมายให้เรียนรู้ ใยหยุดอยู่เพียงห้วงแห่งรักพ่าย ศาสตร์และศิลป์ให้ยลยินอีกมากมาย เถิดนะคลายหม่นเศร้าเข้าใจรัก มาป่วนค้าบ
17 ธันวาคม 2548 12:19 น. - comment id 547205
คำขอร้องเอื้อนเอ่ยออกมา น้ำตาเหือดแห้งไป แต่ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับมา ... ^_^
17 ธันวาคม 2548 14:53 น. - comment id 547224
คำร้องขอมาหักถูกรักกุด หัวใจชำรุดมุดอยู่สุดกู่หา รอยสวาทปราถนาต้องจำลา สิ้นวาสนาร้องขอพอกันที. แก้วประเสริฐ.
17 ธันวาคม 2548 15:56 น. - comment id 547237
ยื่นคำร้อง..ช่องที่สามครับท่าน..อิอิ...
17 ธันวาคม 2548 16:03 น. - comment id 547241
อาจจะเจ็บปวดทั้งสองฝ่ายอะ ความรักที่เป็นไปไม่ได้ น่าเศร้านะ แต่ทำไงได้อะ ยิ่งฝื่นไปแผลมันยิ่งลึก เลิกกันขอเป็นเพื่อนนี้ก็ทำใจยาก เจอหน้ากันทุกวัน มันต้องคิดถึงวันเก่าจริงมั้ยๆๆๆ เลิกแล้วหาใหม่ เลยยยย แนะนำ
18 ธันวาคม 2548 12:12 น. - comment id 547377
@ตูน แต่งทีไร บทแรกกลายมาเป็นบทสุดท้ายทุกทีเลยอ่ะ @น้า เอาแส้มาโบยตีเข่นบีฑา เอาปืนมายิงถล่มให้ล้มหาย เอามีดมากรีดใจให้วิ่นวาย ขอยอมตายหากว่าเจ้าเฝ้าวนเวียน @คุณแสงเหมียว ให้กระทืบซ้ำได้ครับ วันเสาร์ไม่ทำงานล่ะเซ้ อยู่ซะดึก @น้องสาวกานต์พลิ้ว ใช่ ทำอย่างนี้ไม่ใช่มนุษย์หรอก ฮือ ๆ.. @คุณ นิก นิรนาม นี่คือศิลป์และศาสตร์ที่วาดเขียน มุ่งพากเพียรในเชิงชั้นกลั่นจากหัว เรื่องความเศร้าจมฝังยังห่างตัว เขียนไว้ยั่วให้สาวเห็นเป็นโสดเอย ฮี่ ๆ (สาวเอยระวังไว้) @คุณปักษ์ เศร้าเทาไร ก็เขียนเท่านั้น เราไปอ่านกลอน สนุก ๆ กันดีก่า @คุณเม็ก สาวเอย ฟังคุณเม็กไว้ : ) @คุณลอยลม ผมไม่ทราบว่าตั้งใจทำเป็นแคนโต้หรือเปล่า กำลังสนใจอยู่ล่ะ ความเป็นมนุษย์ของเธอ ไม่เคย เกิดขึ้น เอามั่ง อิอิ @ป๋า ในคำวอนอ้อนหญิงไม่ทิ้งใคร สาวรู้ไว้ว่าโสดโปรดมาเหลียว มีแค่ตัวกับแค่เพียงแดเดียว พร้อมกุมเกี่ยวแขนบางใครซ่อนในกลอน ฮี่ ๆ @ทั่นเดี่ยว ช่อง 3 ย้ายไปอยู่ เอ็มโพเรียม สุขุมวิท แล้วอ่ะ ไกลขนาดนี้ ไม่ยื่นก็ได้ 55 @คุณเด็กตรัง โหย ตอบถูกใจจัง แต่ไม่รู้จะหาใหม่ให้ถูกใจได้แบบเดิมเป่า
18 ธันวาคม 2548 18:47 น. - comment id 547469
อ้อ .. มิน่า .. เพราะเธอนั่นเอง .. เขาถึงกลายเป็นนิ้งหน่อง .. 555
19 ธันวาคม 2548 11:31 น. - comment id 547595
ขอร้อง เช่นกัน อย่าทำร้ายกันอีกเลย จงปล่อยมือแล้วเดินไป...หันหลังไป... แล้วอย่าหันกลับมา....
19 ธันวาคม 2548 19:13 น. - comment id 547744
พี่ดาวอังคารแต่งกลอนเฉ้าจัง สงสัยว่าสาวดาวโลกหักอ๊ก อิอิ.. .. แซวๆค่า..