..๏ ขอถอยห่างออกไปไกลสุดกู่ ไม่อยากรู้เลศนัยเล่ห์ใครเขา ความรักที่สับสนบนรูปเงา ป่วยการเศร้ากับเน็ตเข็ดเสียจริง ขออยู่อย่างลำพังอย่างวันก่อน ใครเดือดร้อนอย่างไรไม่สุงสิง ใครจะเกลียดชังใครไม่ท้วงติง ปิดเครื่องก็ลบทิ้งทุกสิ่งลวง หนึ่งคำรักยามชื่นเขายื่นให้ บอกว่าจากหัวใจใคร่แหนหวง และหลากคำเขาย่ำจนช้ำทรวง ขอปล่อยล่วงลับไปไม่ทรงจำ ยังเหมือนเดิมอย่างเก่าเราคนนี้ ถึงมากมีคนเกลียดเหยียดหยามย่ำ เรื่องตัดพ้อใดใดคงไม่กระทำ เสียเวลาพูดพร่ำเพื่อย้ำใด ๚ะ๛
อัลมิตรา 15 ธ.ค. 2548 16:37 น. - ID 84292 
1362
19
0
15 ธันวาคม 2548 17:43 น. - comment id 546612
15 ธันวาคม 2548 17:57 น. - comment id 546615
ครับ..คุณอัลฯครับ...ชั่งมัน..ช่างมัน..ช่างมันครับ กี่เช้าที่เราตื่น กี่คืนที่เราฝัน กี่วันแห่งชีวิตใครลิขิตใครเขียน ช่างเหมือนดั่งเทียนเล่มน้อย หยาดฝนที่หล่นพรำ หยดน้ำตาเจ็บช้ำ ตอกย้ำใจให้จำ เจ็บจำและรอ คอย เช้า ยันบ่าย ย้าย ลงเย็น ชีวิตความอยู่เป็นเหมือนดังเล่นละคร ช่างมันฉันไม่แคร์ ช่างมันฉันไม่แคร์ ไม่แคร์ อันใด กี่เท้าที่เราย่าง กี่ทางที่เราเดินไป กว้างไกลสุดขอบรุ้ง พรุ่งนี้คงจะเห็น คนก็เป็นอย่างนี้ เมื่อหิวก็อยากกิน ด้วยลิ้นอันกระหาย ด้วยกายอันต้องการ จากงานที่ลำเค็ญ เห็น กันอยู่ รู้ ทุกคน บางครั้งเราสับสนไร้แม้แต่คนเข้าใจ ช่างมันฉันไม่แคร์ ช่างมันฉันไม่แคร์ ไม่แคร์ อันใด ช่างมันฉันไม่แคร์ ช่างมันฉันไม่แคร์ ไม่แคร์ อันใด...
15 ธันวาคม 2548 18:34 น. - comment id 546621
.. อยู่อย่างเดิมเพิ่มเติมเพียงความเหงา ยามสองเราเคล้าเคียงมิแลเห็น แต่ในยามห่างไกล เช้าจรดเย็น แสนยากเย็นทำเป็น .. ไม่สนใจ.. มานั่งเป็นเพื่อนเงียบ ๆ ครับ
15 ธันวาคม 2548 17:05 น. - comment id 546692
ก็สบายซีครับ
15 ธันวาคม 2548 17:14 น. - comment id 546697
เธออาจเป็นผู้สร้างทางสายใหม่ อุปสรรคใดใดใช่กีดขวาง สติมั่นแทนจอบขุดขอบทาง ถมที่ว่าง..ถางกลบ...พบสิ่งดี
15 ธันวาคม 2548 17:20 น. - comment id 546698
ขออยู่อย่างลำพังเหมือนวันเก่า ไม่มีเราเธอและฉันขอผันหนี ลืมความรักที่เคยให้ด้วยไมตรี ลืมทุกอย่างที่เคยมีของสองเรากลอนไพเราะจังเลยค่ะ
15 ธันวาคม 2548 17:21 น. - comment id 546699
แม้ถอยห่างออกไปไกลสุดกู่ ไม่รับรู้เลศนัยของใครเขา คิดหรือว่ารักสั่งสมมานานเนา ละทิ้งง่ายเหมือนดั่งเงาตามตัวจริง แม้ขออยู่ลำพังอย่างวันก่อน ไม่สนใจไม่เดือดร้อนใครสุงสิง แน่ใจหรือลบทิ้งได้จากใจจริง จิตระวิงอยู่บ้างไหมให้ทบทวน จำไว้เถิดบางคำชื่นเขายื่นให้ เก็บเอาไว้หล่อเลี้ยงใจพอหอมหวล แต่บางคำเขาย่ำใจจนเรรวน อย่าเก็บไว้ให้รบกวนในจิตใจ เป็นเหมือนเดิมเหมือนดังเก่าเธอคนนั้น จงอย่ายึดติดคืนวันที่ขื่นขม เปิดใจยิ้มรับวันใหม่คลายระทม แล้วคืนวันที่สุขสมจักหวนคืน ดีคับ อย่าเศร้าไปเรยค้าบ
16 ธันวาคม 2548 21:09 น. - comment id 546714
ต้องเล่นโยคะหน่อยนะ..บำรุงหัวใจดีนักแล....
15 ธันวาคม 2548 22:11 น. - comment id 546777
พักหัวใจกันซักหน่อย ปล่อยเรื่องราวให้พ้นไป เมื่อไม่มีใครอยู่ข้างกาย สู้คนเดียวมันเหนื่อยใจ ขอเวลากันซักหน่อย อยากหลับตาสักพักหนึ่ง ไม่มีไหล่ใครให้พักพิง ฉันต้องเยียวยาให้กับใจ * ผ่านเจ็บผ่านร้ายมาเนิ่นนาน ท้อแทบขาดใจ หากต้องไปให้ไหว ต้องไปต่อ.. หยุดรอให้มีแรงพอก้าวเดิน... ปล่อยให้โลกที่วุ่นวาย ให้เวลามันลบเลือน ให้มันหาย.. หยุดดูแลให้หัวใจ พัก...สักหน่อย แล้ว...ค่อยกลับไป.. ปล่อยให้โลกมันหมุนไป ให้มันพาความท้อใจไปด้วยกัน ก็คงจะอีกไม่นาน... ฉันคนเก่าก็จะกลับมา ข อ พั ก ใ จ.. ใ ห้ ค ล า ย เ ห นื่ อ ย .. หากพร้อมเมื่อไรจะมา เพื่อเดินต่อไป ไ ม่ ย อ ม แ พ้ ... ... มาร้องเพลงปลอบค่ะ.. แจน ฮัลโลวีน นานมาก... แต่ฟังทีไรก็ทำให้มีกำลังใจทุกที เอามาเผื่อคุณค่ะ..
15 ธันวาคม 2548 22:20 น. - comment id 546780
15 ธันวาคม 2548 23:18 น. - comment id 546791
อัลมิตรา เราไม่สามารถเข้าใจใคร ๆ ได้ เป็นตัวเราสำคัญที่สุด คนอื่นช่างมัน เข้มแข็งนะ เหนื่อยก็พักเถอะ พักจนหายล้าแล้วมาท้าสู้กับมันใหม่ มองโลกให้สดใส ถ้าไม่มีทุกข์ เราฤาจะลุกสู้อย่างทรนง
16 ธันวาคม 2548 01:02 น. - comment id 546801
..เมื่อถึงจุด ๆ หนึ่ง ความอึดอัดทั้งหลายก็ได้ถูกปลดเปลื้อง ..จบสิ้นเสียทีกับความรู้สึกบางอย่าง ..เหมือนเราปิดใจไม่รับผลกระทบใดต่อไป ..บางที .. ..การเลือกที่จะห่างออกมา เป็นทางออกที่ดีที่สุด ..บางที .. ..การอดทนต่อบางสิ่งเป็นเรื่องที่ไร้สาระเกินกว่าควรทำ ..ยังมีอีกหลายสิ่ง ..ที่เราควรใส่ใจมากกว่าการถูกปล่อยปละละเลย ..และการที่ย้อนกลับไปมองภาพก่อน ๆ ..เราก็ได้คำตอบ ในการตัดสินใจ ..อย่างน้อย .. .. หัวใจของเรา ก็ไม่ต้องถูกบงการ ..อย่างน้อย .. เรายังคงเป็นเรา .. คุณก่อพงษ์ .. :) สบายใจอย่างเป็นที่สุดค่ะ หลายวันทีเดียวที่อัลมิตราทบทวนบางอย่าง และรู้สึกโล่งใจที่ได้ตัดสินใจ การเดินทางบนเส้นทางมายา ..นั้น สัมภาระที่อัลมิตราควรแบกไว้ ควรเป็นความฝันของอัลมิตราเท่านั้น ส่วนอื่นที่ถือว่าเป็นส่วนเกินที่วุ่นวาย .. ไม่คุ้มที่จะยินดียินร้ายกับมันเลยค่ะ คุณครูใหญ่โรงเรียนเล็ก .. บนเส้นทางสายเก่า...เราเข้าใจ แต่เส้นทางสายใหม่...มากภัยล้อม ตัดสินใดอยู่ที่ใจ...เรายินยอม สุขทุกข์ย่อมเลือกได้...หัวใจเรา คุณผ้หญิงไร้เงา .. จะลบความทรงจำที่ขมขื่น ไม่ย้อนคืนเพื่อใครด้วยใจแกร่ง แม้ต้องอยู่โดดเดี่ยวหมดเรี่ยวแรง ดีกว่าต้องเสแสร้งเหมือนแล้งใจ คุณปักษาวายุ .. ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือคือคำตอบ หากคิดชอบชังใครอย่าไปฝืน สิ่งสำคัญที่สุดคือจุดยืน จะหลับ-ตื่นรับรู้ได้หัวใจตน เหตุที่ถอยออกไปจนไกลห่าง เพราะไม่อาจร่วมทางอย่างสับสน เบื่อกับความหมองหมางจากบางคน เซ็งกับลิ้นซ่อนกลคนรวนเร ความทรงจำทั้งหมดเราปลดเปลี้อง ไม่แค้นเคืองต่อปากคนหลากเล่ห์ คำฝากรักก่อนโน้นโยนลงทะเล ขอจบเห่พอกันทีที่เคยเป็น คุณร้อยแปดพันเก้า ..:) หลับไปเมื่อเย็น มาตื่นเอากลางดึกด้วยความรู้สึกที่เพิ่งจะนึกได้ว่า .. หิวข้าวจัง ...ค่ะ คุณพระจันทร์ยิ้ม ..เพลงนี้อัลมิตราชอบนะ ช่างมัน..ฉันไม่แคร์ ...สื่อได้จากใจดีแท้ เมื่อก่อน อัลมิตรามักมีคำถามที่ไร้คำตอบสำหรับตนเองเสมอ ทำไมเขาคิดอย่างนั้น ? ทำไมเขาทำอย่างนี้ ? เพราะอะไรถึงได้เป็นไป ? ทั้งที่อัลมิตราเองก็ไม่รู้จะเสาะหาคำตอบจากไหน และถึงแม้ว่าจะได้ค้นหาได้ อัลมิตราก็ไม่อาจวางใจโดยสนิทว่า นั่นเป็นคำตอบที่แท้จริง จนที่สุด หัวใจของอัลมิตราก็ได้บัญญัติคำมาสั้น ๆว่า ...ช่างมัน... คุณไวยากรณ์ .. ในช่วงเวลานี้ความเงียบทำให้อัลมิตรารู้สึกดี ไม่วุ่นวาย ไม่ต้องได้ยินเสียงที่ไม่ปรารถนา .. ขอบคุณค่ะ ที่เข้าใจ คุณผู้หญิงช่างฝัน .. อัลมิตรามีที่หลบให้ซ่อนตัว ทุกครั้งที่อัลมิตรารู้สึกไม่ปลอดภัยต่อความรู้สึก อัลมิตราเลือกที่จะถอยออกมา และอยู่อย่างเก่า.. อัลมิตราไม่อยากทำร้ายใคร และไม่อยากให้ใครทำร้ายเช่นกัน ดังนั้น ที่ ๆดีที่สุดของอัลมิตรา คือ โลกส่วนตัวของอัลมิตราเอง การมีชีวิตโลดแล่นบนโลกไซเบอร์กนี้ .. ไม่ต่างอะไรกับโลกจริงนัก วุ่นวาย.. ยุ่งเหยิง.. จนบางที ก็แทบจะดึงใจตนเองกลับไม่ทัน แบบนี้คงเข้าประเด็นที่ว่า .. รนหาที่เองแท้ ๆ แต่เมื่อรู้ตัวแล้ว .. ดึงหัวใจของตนเองกลับมาดีกว่า ไม่มีใครหวังดีต่อเรา.. มากเท่าตัวของเราเองหรอก .. อัลมิตราคิดเช่นนี้ค่ะ คุณสีน้ำฟ้า .. ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณมากค่ะ สำหรับอุปกรณ์การเรียนที่คุณส่งผ่านมาให้ ซึ่งก็เป็นประโยชน์ต่อน้องเยาวชนค่ะ และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้ ที่เปรียบเหมือนกำลังใจให้อัลมิตรา คุณร้อยฝัน ..เป็นเช่นนั้น เราไม่อาจเข้าใจใครโดยง่าย และด้วยความที่เราจะต้องทุกข์ร้อนด้วยความไม่เข้าใจนั้น เราคิดว่า เสียเวลาจัง.. ที่จะต้องไปทำความเข้าใจกับทุก ๆ เรื่อง รอบตัว ความเหน็ดเหนื่อยย่อมมี จนกว่าจะได้ละวาง เพื่อพักใจ เราเลือกที่จะ ทิ้งความรู้สึกเหล่านั้นอย่างไม่ไยดี และเอาส่วนที่ควรจะทำ มาสร้างสรรค์สิ่งที่เป็นประโยชน์ อย่างน้อย .. ยังมีบางคนที่สายตาของเขาจับจ้องมายังเราเสมอ ด้วยความปรารถนาดี มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า..
16 ธันวาคม 2548 07:55 น. - comment id 546809
ลิง...ตื่นมากินข้าวตอนเที่ยงคืนอร่อยไหมจ๊ะ...
16 ธันวาคม 2548 08:16 น. - comment id 546816
เลือกได้คงขออยู่อย่างเดิมเช่นกันค่ะ
16 ธันวาคม 2548 08:57 น. - comment id 546837
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ หากเลือกได้...คงไม่เจ็บอย่างนี้....
16 ธันวาคม 2548 08:59 น. - comment id 546840
อยู่อย่างเดิมอย่างใดให้เป็นสุข เปลี่ยนหัวใจจับทุกข์ไปทิ้งถัง เลิกห่วงคนห่วงคำเดินลำพัง ไม่รับฟังดี-ร้ายไม่ต่างกัน ไม่รู้เห็นเป็นความตามกระแส ไม่วอแวหวีดร้องสยองขวัญ โลกส่วนตัวตั้งใจอยู่ในนั้น ลบความฝันหมดเยื่อไม่เหลือใย อยู่อย่างเดิมตามใจใครจะห้าม แค่อยากถามอัลมิตราว่าเหงาไหม หากสักคำสักครั้งกำลังใจ มีบางใครอยากบอกมันออกมา มีเพื่อนฝูงมากมายอยู่หลายเหล่า ลบเรื่องเศร้าก่อนนี้จะดีกว่า ดีเหมือนดังเพื่อนเดิมเติมศรัทธา แม้ไม่รักไม่ว่าไม่ว่าเลย
16 ธันวาคม 2548 11:26 น. - comment id 546864
อยู่อย่างพอเพียง...เนอะ.. ...
16 ธันวาคม 2548 12:12 น. - comment id 546877
คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ค่ะ พอประทังชีวิต ช่วงนี้อากาศดี อัลมิตราเลยกลายเป็นดักแด้ในยามเย็นค่ะ คุณเพียงพลิ้ว .. แต่สิ่งที่ปรับเปลี่ยนไป มันยากที่จะปรับเปลี่ยนให้อยู่ในสภาพเดิมได้ กระนั้นเลย ก็ยังอยากดิ้นให้หลุดจากสิ่งวุ่นวาย อุดอู้อยู่ในที่คับแคบ แต่อิสระ .. ยังดีกว่าถูกมัดไว้กลางลานกว้าง คุณแมงกุ๊ดจี่ .. เหมือนยากที่จะสลัด ต่อเมื่อตัดสินใจไปแล้ว จึงรู้ว่า ง่าย ที่กระทำค่ะ คุณม้าลาย .. โห่ ฮิ้ว ... ฮา ม้าลายถามว่าเราจะเหงาไหม ยามที่ปราศผู้ใดให้ห่วงหา เมื่อก่อนเคยคิดบ้างในบางครา ความเหว่ว้าเกาะกุมเหมือนรุมใจ แม้นเพื่อนฝูงมากมายเรียงรายล้อม ภาพเราย่อมดูสนุกสุขสดใส แต่ที่เห็นทั้งปวงลวงตาไป มิเหลือใครซาบซึ้งสักหนึ่งคน คุณกุ้งหนามแดง .. ค่ะ อยู่อย่างพอเพียง เพื่อความพอใจ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
16 ธันวาคม 2548 15:31 น. - comment id 547010
ถูกต้องแล้วครับ เหนื่อยใจก็ต้องพักใจ
16 ธันวาคม 2548 16:26 น. - comment id 547062
คุณextreme life .. อยู่อย่างเดิมน่ะ ดีแล้ว แม้นไร้แววจะมีสุข แต่ทุกข์ก็ไม่เพิ่มตามค่ะ
17 ธันวาคม 2548 09:02 น. - comment id 547181
:) คุณdark ฯ .. คิดอยู่เหมือนกันค่ะ
17 ธันวาคม 2548 16:44 น. - comment id 547264
อยู่ก็ได้แต่ตีนกาไม่รอใคร ถ้าคิดใหม่เริ่มใหม่ก็ไม่สาย ลองเหลือบมองให้ดีที่ข้างกาย ยังมีคนขี้อายรอรักเธอ.... อย่าเพิ่งปลงสังขารเหมือนพระพุทธเจ้าปลงอายุขัยเลยนะครับ
17 ธันวาคม 2548 21:30 น. - comment id 547304
คุณฤกษ์คะ .. คุณขี้อายหรือเปล่าอัลมิตรามองโดยรอบแล้ว ไม่เจอแฮะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
