ยิ่งใกล้หัวใจยิ่งสั่น พยายามหลบตาคู่นั้นแต่ก็ทำไม่ได้ พยายามไม่ยิ้มไปพร้อมกับเธอ.ปิดหัวใจfont> พยายามไม่สนใจ.แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ทุกที หลับตาลงโดยไม่มีภาพเธอทำไม่ได้ หัวใจยิ่งรัก.ห่วงใย.อยุ่แบบนี้ ทุรนทุรายเหลือเกินกับความรู้สึกที่มี ทั้งๆที่เธอก็มีคนที่แสนดี.ตลอดมา ไม่รักตัวเองบ้างหรือไง ทำไมยังรักยังฝันใฝ่.จนเหนื่อยล้า ทำไมยังไม่ลืมเธอ.ทำไมยังแอบมีน้ำตา ทำไมในใจยังปวดปร้า ยังถวิลหาอยู่ทำไม ทำไมไม่รักตัวเอง...
14 ธันวาคม 2548 20:57 น. - comment id 546336
ทำไม..ใจนี้..มิมีลืม ทำไม..ใยปลื้ม..แต่เพียงเขา ทำไม..ความช้ำ..ระกำเอา ทำไม..ตัวเรา..ต้องเฝ้าตรม ทำไม..ใกล้ชิด..ความคิดถึง ทำไม..ต้องซึ้ง..ความขื่นขม ทำไม..เดียวดาย..ได้ชื่นชม ทำไม...นิยม..ความช้ำใน ทำไม..ไม่ลืม..คนปลื้มนี้ ทำไม..ใยดี..มีฝันใฝ่ ทำไม..ห่วงหา..และอาลัย ทำไม..ทำไม..บอกฉันที ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันค่ะ อิอิ
14 ธันวาคม 2548 21:12 น. - comment id 546345
แงๆ กลอนเศร้าจังค่ะ โดน......
14 ธันวาคม 2548 22:16 น. - comment id 546390
ถ้าเหนื่อยใจก็ต้องพักใจนะครับ
15 ธันวาคม 2548 00:45 น. - comment id 546420
เศร้าจังค่ะ เป็นกำลังจัยหั้ยนะคะ
15 ธันวาคม 2548 09:06 น. - comment id 546462
สวัสดีค่ะ อยากถามเหมือนกันว่า *ทำไม?* แต่ก็พูดอะไรไม่ออก...เจ็บจนจุก...
15 ธันวาคม 2548 18:53 น. - comment id 546637
ไปโดนใครหักอกมาหว่า?? อิอิ ถามจิ๊งงงง แต่งกลอนซะเศร้า แต่เพราะ... เลิฟๆ
15 ธันวาคม 2548 16:26 น. - comment id 546671
ทำไม...ทำไม...คงตอบไม่ได้ว่าทำไม ใจหนอใจ...ทำไมไม่รักตัวเอง ใจเอยไปหลงรักเขาเฝ้ายำเกรง ถึงต้องมาร้องถาม...ทำไมหนอทรมาน แอบมาอ่านผลงานจ้าาาา
15 ธันวาคม 2548 20:27 น. - comment id 546745
ทำไม...ยังรักยังไม่ลืม ทำไม...ยังหึงเมื่อเธอมีคนอื่น ทำไม...ยังแอบมองส่องหา ทำไม...ยังไม่มาเมื่อฉันยังไม่มีใคร ทำไม...ท้องฟ้าแกล้งให้เธอจำแลงเป็นยักษา ทำไม...ให้หมู่นกกาบินกลับรัง ทำไม...ให้เธอเดินหันหลัง .........แล้วทำไมเธอไม่รักเรา... ...........เธอกลับทิ้งให้ฉันเหงา.เฝ้าหา... ..คอยถวิลวิงวอน.ออดอ้อนสายตา.. .....สิ่งที่ได้มาเพียง..ความเย็นชา... ...เธอจ๋าทำไม ไม่สนใจเราบ้าง ..เวลาและช่องว่างเริ่มมากขึ้น ...หรือช่างเถอะ ปล่อยมันให้พ้นไป...จะอย่างนั้นก็ได้ถ้าใจเธอต้องการ