กลับมาขอโทษจากวันนั้นที่ทิ้งกันไป ฉันจำเป็นต้องให้อภัยอย่างนั้นเหรอ เคยอ้อนวอนแทบตายได้อะไรมั๊ยจากใจเธอ สิงที่ได้พบได้เจอก็มีแต่เสียใจ เมื่อเธอเคยตอกตะปูลงกำแพง ต่อให้ฉันแกล้งลืมความปวดร้าวซักแค่ไหน รอยนั้นกยังคงอยู่ฉันเองที่รู้ดีอยู่แก่ใจ แม้ฉันจะพูดว่าอภัยแต่ยังไงหัวใจก็มี "รอย"
14 ธันวาคม 2548 19:55 น. - comment id 546310
เธอมาบอกให้ลืมเลือนเรื่องครั้งก่อน เรื่องที่ทำฉันร้าวรอนนอนผวา มีแต่คราบน้ำนองทั้งสองตา เพียงคำว่าขอโทษโปรดอภัย จริงจริงแล้วไม่เคยโกรธหรือโทษเจ้า แต่ไม่เข้าไปหาพาชิดใกล้ พอกันทีต่อแต่นี้ตลอดไป ขอห่างไกลไม่อยู่ชิดคิดผูกพัน กลอนน่ารักมากเลยค่ะ
15 ธันวาคม 2548 12:54 น. - comment id 546529
รอยร้าวในใจ ต้องใช้ปูนมากเท่าใหร่มาอุด รอยร้าวหนักหนาสามารถมุด ร้าวสุดสุดเจ็บแสบเจ็บแปลบเอย
15 ธันวาคม 2548 13:28 น. - comment id 546547
เจ็บแค่ไหนกับความเสียใจครั้งนั้น ที่ถูกคนเคยผูกพันทิ้งกันให้หวั่นไหว กลับมาวันนี้เธอมีแค่ค่ำว่าเสียใจ ยกโทษให้กันได้ไหมกับเรื่องที่ผ่านมา ใจเจ็บจนไม่เหลือชิ้นดี พอเถอะนะพอทีฉันอ่อนล้า เข้มแข็งเพียงใดก็กลั้นไม่ไหวหยาดน้ำตา รู้มั๊ยมันเจ็บยิ่งกว่าคือวันที่เธอมาขอคืนดี ขอบคุณมากนะค๊ะที่แวะเยี่ยมกานนน หุหุ