เธอจะเหงาไปถึงไหนกัน เธอจะฝันถึงไหนนี่ หน้าหนาวแล้วคนดี หนาวอย่างนี้มีห่มไหม ผมคงเหงาไปเท่าฟ้า ผมคงบ้าเกินกว่าใคร เป็นเพราะรักเธอมากไป เธอจึงได้เอาแต่ใจตัว ลองถอยห่างไม่หมางเมิน ใกล้ชิดเกินร้อนดังไฟ ถอยห่างอย่างเข้าใจ ก่อความคิดถึงได้ไว้ผูกพัน เธอก็คงรู้จักฉัน ผมนั้นก็รู้จักกัน ห่างบ้างอย่างสะพานฝัน เผื่อไต่ถึงกันวันเหงาเกิน ความรักไม่ใช่ก้อนอิฐ ต้องเบียดชิดไม่ห่างเหิน อึดอัดแน่นรัดไม่เพลินเพลิน รักจึงเจริญได้ด้วยที่ว่าง เอย หมายเหตุ เปิดเพลง ที่ว่างประกอบการอ่านนะครับ อ่าคิดถึงทุกคน พี่พุด อัลมิตรา ผู้หญิงไร้หัว เอ๊ย เงา ฯลฯ
19 พฤศจิกายน 2548 20:49 น. - comment id 539094
ความรักไม่ใช่ก้อนอิฐ จึงไม่ต้องคิดไกลห่าง ยิ่งใกล้สุขขีมิมีจาง แต่ถ้าก้อนอิฐต้องห่างต้องไกล อิอิ ถ้าก้อนอิฐคือความรักหละก็ ตัวใครก็ตัวมันเถอะนะ อิอิ
20 พฤศจิกายน 2548 10:51 น. - comment id 539167
ห่างหายไปเสียนาน ..มาอ่านค่ะ
20 พฤศจิกายน 2548 22:54 น. - comment id 539398
งานสัปดาห์หนังสือ ก็ผ่านไปหลายรอบ ไม่เจอตัวซักที .. ตะหมูกจะชนจอแล้วค่ะ