มาฟังความร้าวรานประสานเสียง ส่งสำเนียงร่ำร้องก้องกำสรวล อย่างหงอยเหงาพร่ำเพ้อละเมอครวญ จิตโหยหวนโหยหาในอารมณ์ ได้ยินเสียงลมแผ่วแว่วยินไหม เสียงใบไม้บรรเลงเพลงขื่นขม ดังหวีดหวิวกังวานผ่านสายลม ร้องหาความสุขสมมาห่มใจ ได้ยินไหมเสียงร้องของท้องฟ้า ก่อนน้ำตาเมฆินทร์จะรินไหล เป็นหยาดฝนพร่างพรูสู่ฤทัย แทนห่วงใยคร่ำครวญหวนรำพึง ได้ยินเสียงเต้นไหวหัวใจฉัน พร่ำรำพันออกมาว่าคิดถึง ไปกับสายลมอ่อนซ่อนคำนึง ขอเพียงซึ้งคำรักสักนาที
18 พฤศจิกายน 2548 04:45 น. - comment id 538513
หูไม่ได้ตึง ไม่ได้หนวกค่ะ แวะมาแซวเล่นไปล่ะ ยามรุ่งอรุณ
18 พฤศจิกายน 2548 14:10 น. - comment id 538629
ได้ยินเสียงฟ้าร้องคะนองลั่น จำต้องหันซ้ายขวาผวาหนี เพื่อหลบฝนหล่นมาในทันที ทำฤดีเปียกปอนสะท้อนทรวง เสียงที่ไม่อยากได้ยิน.....อิอิ..........
18 พฤศจิกายน 2548 16:35 น. - comment id 538690
คุณ แสงไร้เงา 55555 ยังดีที่พอได้ยินครับ แสดงว่าไม่ตึง คุณ สลักเสลา อั่นแนไปสาบานไว้ละสิ ฝนตั้งเค้าเตรียมเผ่นเลยใช่ป่าว อิอิอิ
19 พฤศจิกายน 2548 14:48 น. - comment id 538989
ได้แต่เห็นข้อความในยามนี้ ไม่ได้ยินสักทีเธอรู้ไหม จึงขอช่วยยืนกรานสานความใน ว่าจะเห็นหรือให้ฉันได้ยิน ไม่ได้ยินค่ะเลยค่ะ แต่ได้เห็น อิอิ
20 พฤศจิกายน 2548 00:25 น. - comment id 539126
เห็นอะไรครับ เห็นกับตาหรือฟังมาเลยนึกว่าเห็นครับ อิอิอิ