โคลงสี่สุภาพ ฤานางจะห่างแล้ว..........ลาไกล เศร้าสุดแสนอาลัย.........ไป่สิ้น ระทมหม่นหมองไหม้......ร้องร่ำรำพัน ใจพี่แทบขาดดิ้น............แทบล้ม มรณา อกเอยปานขาดเว้า..........กึ่งกลาง หนึ่งรักปักษ์ใจสร้าง.........ร้างห่าง เพียงหนึ่งภาพบ่วาง..........อกกอด พรอดพร่ำ รักล่มจมมล้าง...................น้องพี่ ลืมรา สัญญาค่าเก่าร้าง ............ถ้อยคำ ย้ำใจ แปรเปลี่ยนค่าใจดำ........ช้ำรัก ทิ้งให้พี่ระกำ....................ร้องร่ำ น้ำตา ร้าวนักคราวอกหัก.........เจ็บลึก กรีดใจ วันเวลาค่านั้น.................พาแปร เปลี่ยนแปลง ด้วยมิอยู่ดูแล...................ชิดใกล้ ทางเราแยกแตกแก่-........ความมั่น สัญญา อีกอยู่ต่างถิ่นไท้................จึ่งไหม้ หม่นหมอง กลายก่อเป็นรักร้าว............คราวหม่น หมองใจ ร้องร่ำไห้สับสน..................จิตท้อ ฝังลึกกรีดใจจน..................ยากยิ่งเยียวยา เจ็บลึกเฝ้าตัดพ้อ.................ต่อรัก หักใจ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ปวดลึกรักพังพ่ายเมื่อสลายแทบวายชนม์ ท้อแท้ปักษ์กมลทั่วทุกหนร่ำน้ำตา เจ้าหยามหักใจพี่.มอบฤดีหลอกสัญญา สมใจก็ร้างรา.ละสัตย์ค่าหมดสิ้นใจ นี่หรือรักจริงแท้.มิใช่แน่สุดหวั่นไหว มั่นคงประสงค์ไว้ไม่เท่าไรก็เปลี่ยนแปร จึงทนฤดีเจ็บ..สุดจะเหน็บ ณ ใจแท้ น้ำตาหมดใจแล.จักปวดแท้ บ่ รู้ลา แต่นี้จะไม่มี.ริรักใหม่ ณ ชีวา ขอสิ้นลบร้างราจะมิหารักอีกเลย กลอนสุภาพ ความรักเอยระเหยหายวายจากฉัน ความจาบัลย์หวั่นไหวร่ำไห้หา เพราะอะไรไยเล่ารักจึงลา ปรารถนาหารักไยหักพัง จมกับเหงาเฝ้าระทมขมความรัก สุดจะหักห้ามใจในความหลัง ท้อแท้ทนความวิโยคโศกประดัง หมดสิ้นหวังยังรักแท้แก่ดวงใจ นอนร้องไห้ในคืนกล้ำกลืนหมอง สิ้นสมปองแอบร้องไห้ใจอ่อนไหว เคยวาดฝันในวันนั้นไยผันไกล เจ็บปวดใจไม่ร้างราสักนาที ตรอมใจทุกข์มิสุขสมอารมณ์หม่น ความมืดมนจนหนทางร่างวิถี เพียงความหลังฝังใจอยู่คู่ฤดี กรีดใจนี้ไม่มีหายแทบวายปราณ รักเจ้าเอยไฉนเลยจึงต้องเจ็บ แล้วยังเก็บเหน็บไม่หายเมื่อพ่ายผ่าน ความเจ็บปวดราวร้าวผ่าวดวงมาลย์ มันหักหาญแม้กาลหมุนยังหนุนนำ พอสักทีใจที่ร้าวเมื่อก้าวก่อ ฉันสุดท้อต่อดวงใจในความช้ำ แม้เวลาพาผ่านนานยังจำ ฉันควรทำอย่างไรให้หายไป หรือต้องตายวายชีพประทีปนี้ จบชีวีจบความช้ำระกำไห้ ความเจ็บปวดคงจะหายไปจากใจ ทิ้งค่าไว้ในความหลังดินฝังกาย
1808
3
0
16 พฤศจิกายน 2548 15:12 น. - comment id 538004
..มันเศร้า ..เพราะเขาจากเราไป..เฮ้อ..
16 พฤศจิกายน 2548 17:43 น. - comment id 538068
หน้าส่วนตัว
สวัสดีครับคุณวัดวา ฮิๆๆ
ทุกวรรคตอน มีแต่น้ำตาเนาะ
คนอ่านก็พลอยสะอื้นไห้ตามไปด้วย จิ๊จิ๊
เยี่ยมมากเลยครับ ที่สามารถเขียนห้คนที่
เข้ามาอ่านน้ำตาล่วงหล่นได้
หวังว่า คงไม่ทนทุกข์เหมือนในบทกวีนะครับ
+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
17 พฤศจิกายน 2548 12:41 น. - comment id 538295
โคลสี่สุภาพ ตีสักเพี๊ยะ .. ฐานจั่วหัวผิด ดีมั๊ย
17 พฤศจิกายน 2548 14:52 น. - comment id 538354
..โทษคร้าบ...ผิดไปแล้ว ..ลองผิดลองถูกอยู่คร้าบ.. ลองเขียนดู ..ว่ามานจะเป็นอย่างไร..เหอ ๆๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
