คน หลัง เงา (ตะวัน)

แดดเช้า

 เบื้องหลังเงาดอกไม้ใครคนหนึ่ง
แอบซาบซึ้งความรักกวักมือไหว
ผลิกลีบบานสานต่อช่อดอกไม้
แย้มยิ้มให้ตะวัน ณ ชั้นฟ้า
ทานตะวันเจ้าเอย ... เย้ยลมกล่อม
อย่าถนอมกลีบไสวในใจข้า
จะลิ้มแสงแห่งช่วงโชติดวงตา
ตะวันกล้าเจิดฉายประกายทิพย์
เบื้องหลังเงาดอกไม้ใครคนนั้น
ยังคงฝันเห็นรักใกล้เอื้อมหยิบ
อธิษฐานผ่านฟ้ามากระซิบ
ขอเพียงจิบรสรักทานตะวัน
แต่วี่แววผ่านแล้วผ่านอีกเช้า
เบื้องหลังเงายังไม่เห็นเป็นสิ่งฝัน
เคลื่อนดวงฟ้าผ่านโลกโศกจาบัลย์
ดอกไม้นั้นก็ไม่ได้สมใจรัก
ห่างเพียงฝัน ห่างเพียงดิน ฟ้ากั้นห่าง
เป็นสิ่งต่างดอกไม้ได้รู้จัก
อันอุตส่าห์พยายามไถ่ถามทัก
ทุกคำซักดวงฟ้าไม่รับรู้
คนหลังเงาสุดเศร้าเรื่องรักนี้
จึงขอซ่อนตัวดีดีไม่เผยสู้
ไม่สัมผัสรักร้อนไม่เชิดชู
ขอเพียงอยู่เบื้องหลังลำพังตน
รับรู้เรื่องร้าวรักร้างร้อนจิต
รับรู้มิตรหมองหมางคว้างสับสน
รับรู้สุขทุกข์ทุกอย่างอย่างอดทน
ใจชินชาเสียจนไม่อยากพบ
เบื้องหลังเงาทานตะวัน .. ฉันคนนี้
ขออยู่ในที่ที่ร่มสงบ
รักใดกรายผ่านมามิขอซบ
หมายหลับหลบหลังเงาเพียงเฝ้ามอง
เห็นตัวอย่างร้างรักดอกไม้แกร่ง
ขอเรียกแรงกลับคืนไม่ขื่นหมอง
กลัวชอกช้ำกระหน่ำซ้ำน้ำตานอง
กลัวใจต้องเจ็บแสบแปลบร้อนทรวง
เบื้องหลังเงาตะวันใครสักคน
ขออดทนมองรักผ่านซ่านห่วงหวง
ร่มเย็นจิตใต้เงาไม้ได้หลบดวง
ไม่ขอล่วงเป็นผู้รักทักตะวัน.