แว่วคำหวานซ่านจิตว่าคิดถึง ยังตราตรึงในกมลคนขี้เหงา แค่หนึ่งคำเท่านั้นพอบรรเทา ช่วยเติมเต็มความว่างเปล่าให้เบาบาง เพราะหนทางไกลห่างออกอย่างนี้ เพียงวจีตอบใจไม่เมินหมาง แม้ห่างเหินก็เพียงแต่แค่เส้นทาง เว้นที่ว่างไว้เพื่อเสริมเพิ่มแรงใจ ห่างเพียงกายหากหัวใจไม่เคยห่าง อาจมีบ้างที่อ้างว้างและหวั่นไหว และบางทีรินน้ำตาคราเผลอใจ ว่าคนไกลอาจเปลี่ยนใจไม่รักกัน จึงเรียงถ้อยร้อยวาจามาเสนอ เว้าวอนเธอเพียงว่าอย่าลืมฉัน น้ำคำที่เคยสัญญาอย่าลืมกัน ขอเธอนั้นยังคงมั่นดังคำวอน
14 พฤศจิกายน 2548 12:12 น. - comment id 537282
มิเคยลืมใบไม้ในใจฉัน มิเคยละคืนวันอันเคยหวาน มิเคยทิ้งความรักในดวงมาลย์ เป็นเพียงแค่วันวาน .. อย่าจดจำ
14 พฤศจิกายน 2548 12:37 น. - comment id 537289
ฉันนี้เปรียบใบไม้ไกลห่างต้น แต่สู้ทนเก็บความช้ำระกำเสมอ ถูกกีดกันออกห่างจนร้างเธอ เพียงละเมอยังเพ้อตนคนนินทา วาสนานี้หนอพอใบแก่ ไร้เหลียวแลปล่อยห่างวางข้างหน้า แม้นจะรักมักชอบประกอบมา สิ้นศรัทธาพอแก่แย่จริงเรา.แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2548 13:01 น. - comment id 537305
สัญญามิเปลี่ยนแปลง เวลาเปลี่ยน สัญญาไม่เปลี่ยน ^_^
14 พฤศจิกายน 2548 13:36 น. - comment id 537318
อ่านแล้วคิดถึงคนไกลจัง...
14 พฤศจิกายน 2548 14:36 น. - comment id 537332
............กีกี้...... แค่ใบไม้ในใจใครคนหนึ่ง ก็ซาบซึ้งถึงหัวใจใครคนนี้ แค่คิดถึงก็ซึ้งใจในไมตรี ไม่เคยลืมสักนาที..ที่ผ่านมา ---ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ--
14 พฤศจิกายน 2548 14:56 น. - comment id 537343
............ แก้วประเสริฐ...... สวัสดีค่ะคุณแก้ว.. เม้นต์ซะ..ไปไม่เป็นเลยค่ะ...อิอิ ----------------- ความเจ็บช้ำร้าวใจในใบไม้ คือถูกทิ้งเปล่าดายในสายลมหนาว ร้าวรานกายหนาวเหน็บใจในเรื่องราว ไม่มีข่าวจากฟ้าไกล...ปล่อยให้รอ ----------------- เศร้ากว่าคุณแก้วอีกนะคะเนี่ย
14 พฤศจิกายน 2548 15:17 น. - comment id 537353
............ลอยไปในสายลม...... -------- คำสัญญาระหว่างเรา จะว่างเปล่าเปลี่ยนไปไหม เมื่อคืนวันผันแปรไป เหลืออะไร..บ้างไหมในสัญญา ---------- ..^_____________^...
14 พฤศจิกายน 2548 15:20 น. - comment id 537355
.........บินเดี่ยวหมื่นลี้...... คนไกลจะรู้สักนิดไหม ว่ามีใครคนหนึ่งคะนึงหา แม้ตัวอยู่ห่างไกลสุดสายตา แต่ไม่เคยสักครา...จะไกลใจ ------------- เป็นกำลังใจให้คนไกลของคุณได้รับรู้นะคะ
14 พฤศจิกายน 2548 16:15 น. - comment id 537358
ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างนะ อ้อแอ้
14 พฤศจิกายน 2548 16:15 น. - comment id 537359
ความเจ็บช้ำร้าวใจในใบไม้ คือถูกทิ้งเปล่าดายในสายลมหนาว ร้าวรานกายหนาวเหน็บใจในเรื่องราว ไม่มีข่าวจากฟ้าไกล...ปล่อยให้รอ เอ...ถูกใจผมจังครับ ผมขออนุญาตนำกลอนบทนี้ไปประกอบกับ กลอนผมจะแต่งขึ้นใหม่ในกาลข้างหน้านะครับ หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับจะคงไว้ทุกตัวอักษร พร้อมแจ้งให้ทราบว่าเป็นกลอนของคุณครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2548 17:54 น. - comment id 537375
ประทับจัยมากครับน้องอ้อ ห่างกาย ก็ขอเพียงไม่ห่างใจ เป็นอะไรที่รู้สึกดีมากครับ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
14 พฤศจิกายน 2548 19:19 น. - comment id 537392
ยังคงมั่นในสัญญาจากฟ้ากว้าง รู้ว่าห่างเพราะทางไกลไม่แปรผัน ว่าคิดถึงในดวงจิตใกล้ชิดกัน รักผูกพันจึงส่งถ้อยอย่าน้อยใจ
14 พฤศจิกายน 2548 19:35 น. - comment id 537398
วู้... มาทักมาทาย(อู้ยไม่ทายดีกว่าเดี๋ยวครูตอบไม่ได้) มายลความงามของถ้อวลีในเวิ้งฝั่งของความคิดถึงและคำสัญญา ไปหละ อืม+เดี๋ยว ..คิดถึงครับครู
15 พฤศจิกายน 2548 13:54 น. - comment id 537619
............แม่จิตร....... จ้ะ....ไม่เป็นไร... ว่าแต่คิดถึงกันรึป่าวล่ะ...อิอิ คิดถึงน๊า...ยศ --------------------- ............แก้วประเสริฐ.......... อนุญาตค่ะ.... --------------------- ...........พี่เมก........ อยากให้คนไกลรับรู้เอาไว้ จะมีฉันอยู่ใกล้ๆเธอเสมอ แม้วันนี้ไม่อาจพบเจอ แต่ฉันก็ยังคงรักเธอ..นะคนดี .....คิดถึงนะคะ...พี่... ---------------------- ............ท่องเมฆา......... ขอบคุณค่ะ.... -------------------- ...........nava....... วู้!!!!!!!!!! รับเมลแล้วนะคะ ขอบคุณมากมาย คิดถึงเช่นกันค่ะ ----------------------
15 พฤศจิกายน 2548 15:17 น. - comment id 537649
กระแสเสียงเบาเบาปลุกเร้าจิต ให้เอิบอาบด้วยฤทธิ์ที่อ่อนหวาน กระแสรักหลากล้นท้นดวงมาน หนึ่งคำขานมีค่าคราห่างกัน สวัสดีค่ะนางสาวใบไม้ ...
15 พฤศจิกายน 2548 15:23 น. - comment id 537650
................... สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว... ดีใจจัง...ที่พี่ดอกแก้วแวะมา.. ขอบคุณนะกั๊บป๋ม..
15 พฤศจิกายน 2548 16:08 น. - comment id 537670
คิดถึงสิ ใกล้ ๆ ปีใหม่คงว่างอ่ะ หุหุ
15 พฤศจิกายน 2548 20:03 น. - comment id 537796
มิเคยลืมคำมั่นสัญญาไว้ ในดวงใจแน่วแน่มิแปรผัน ไกลแค่กายใจฉันนั้นผูกพัน ใกล้ชิดกันแน่นอนมิคลอนแคลน
15 พฤศจิกายน 2548 20:18 น. - comment id 537811
ใบไม้ในโลกนี้มีหลายใบ หวังว่า คงมีใบเดียวที่ยังเป็นของเขา ที่ไม่ลืมเลือนกันนะจ๊ะ
15 พฤศจิกายน 2548 20:43 น. - comment id 537832
อืม กลอนมาแบบเรียบๆ จบแบบเรียบๆเลยนะ มาถึงตรงนี้คุณต้องคิดแล้วล่ะ ว่าเอกลักณษ์คุณอยู่ตรงไหน เคยอ่านกลอนของคุณมาบ้าง แต่กลอนนี้เหมือนไม่ใช่คุณเลย ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า
16 พฤศจิกายน 2548 08:13 น. - comment id 537902
............แม่จิตร....... ...อ่ะ..จ้ะ... ยังไงก็ดูแลตัวเองเน้อ เอ๋...ไม่แน่..น๊า...ใกล้ปีใหม่ อาจขึ้นไปช่วยดู....อิอิ -------------------------------- ............คุณชัยชนะ....... เพียงเธอมั่นสัญญาที่ว่าไว้ ว่ายังคงจริงใจไม่แปรผัน ห่างกันไปแต่ใจยังผูกพัน เรายังคงมีกัน..นานเท่านาน ..หุหุหุ...หวานซ้า...... **ขอบคุณค่ะ*** ------------------------------ ............คุณ ดาวอังคาs ....... ก็ว่า...จะแปลงกายจากใบไม้ธรรมดา เป็งใบตำแย...หง่า... คันๆๆๆๆ เค้าจะได้ไม่ลืม อิอิ ------------------------------ ............คุณนักวิจารณ์....... ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามา ยังไงก็...ขอฝากด้วยนะคะ อยากได้ข้อติชมมากกว่านี้นิดนึง เช่นว่า...เรียบ..แบบเรียบๆ มันเป็นอย่างไรช่วยชี้จุดให้ด้วยนะคะ แล้วก็..ควรแก้ไขตรงไหนได้บ้าง เอกลักษณ์...เหรอ..อืม..ไม่รู้สิ..คิดไม่ออก แล้วไมต้องหาด้วยล่ะคะ...??? งานนี้ก็เขียนเองพิมพ์เองอ่าคะ....คงคิดไปเองจริงๆด้วยแหละ หุหุหุ... คราวหน้าถ้าแวะมา...อีกครั้ง ขอความกรุณาเม้นต์ให้ยาว...ชัดกว่านี้นะคะ จะได้นำไปปรับปรุง... ขอบคุณอีกที..ที่เคยอ่านกลอนมา(บ้าง) ขอบคุณนะคะ ..^__________^..
16 พฤศจิกายน 2548 15:23 น. - comment id 538011
กลับมาอ่านอีกรอยบก็ขอยกนิ้วให้คุณเลยนะ ให้คุณ4ดาวเลย(ถือว่าผ่านการพิจารณา) เขียนดีเรียบแต่อบอุ่น อย่างที่บอกอาจจะคิดไปเองก็ได้ แต่จะดีกว่านี้นะ ถ้าคุณมีเอกลักณษ์ของตัวเอง คือคนอ่านแล้วจำได้ว่านี่คือกลอนของคุณ **มารตฐาน 1.สำหรับคะแนนเต็มในการให้ของแต่ละบทกลอนคือ 5ดาว 2.ข้อความที่วิจารณ์เป็นความเห็นส่วนบุคคล 3.หากคุณโดนติชมในเรื่องใดก็จงยอมรับและปรับปรุงเสีย เพราะมันเป็นผลดีแก่ตัวคุณ 4.เราไม่ได้มาเพื่อต่อว่า แต่มาเพื่อช่วยเหลือมิตรรักชาวกลอนทุกคน 5.สำหรับคนที่ไม่ถูกวิจารณืนั้นหมายความว่าไม่ได้เข้าไปอ่านนะจ๊ะ(เพราะไม่ว่าง) 6.ผู้ที่ถูกวิจารณ์คุณคือผู้โชคดี
23 พฤศจิกายน 2548 04:40 น. - comment id 540145
ว้า! อิจฉาครูจัง มีนักวิจารณ์มาเยี่ยมเยือน