กว่าจะรู้ใจตนเอง

เพชรพรรณราย

เฝ้าครวญคิดด้วยจิตใจไหวหวั่นนัก
ค่าความรักที่ปักษ์ใจใฝ่ฝันหา
พยายามตามค้นหวังพบพา
พร่ำเพรียกหาค่ารักแท้แก่หัวใจ
ฉันผิดหวังตั้งใจไปทุกครั้ง
รักที่ตั้งฝังความคิดจิตหม่นไหม้
สุดท้ายแล้วก็แคล้วคลาดอนาถฤทัย
ร้องร่ำไห้ใจสลายที่หมายปอง
จนวันหนึ่งซึ้งค่าที่หารัก
แจ้งประจักษ์สลักเห็นคราวหม่นหมอง
เธอคนนั้นฉันมองข้ามยามใจตรอง
คอยประครองคอยเคียงข้างทางร้าวราน
ฉันตั้งใจไว้มั่นในวันหนึ่ง
ฉันรำพึงถึงถ้อยคอยขับขาน
จะพร่ำเอ่ยเฉลยความตามดวงมาลย์
รักเบ่งบานฉันคิดไว้ในทันที
แต่เหตุการณ์ประสานไว้ในชีวิต
เมื่อลิขิตขีดให้แพ้แก่วิถี
ความพลัดพรากจากจรตัดรอนฤดี
คงยากที่จะฝ่าฝืนยืนทัดทาน
เธอมาจากพรากไปในวันนั้น
พร้อมรักอันมั่นจริงสิ่งประสาน
เธออยู่ไหนที่ใดใจร้าวราน
รักลอยผ่านด้วยกาลกลให้จนใจ
ฉันคงหลบพักใจนานไปนัก
ความอกหักรักเก่าเหงาหวั่นไหว
ฉันกลับมาเพื่อหารักกลับแปรไป
เธออยู่ไหนแห่งใดใจอ่อนแอ
จึงนั่งเหงาเศร้าใจในความรัก
ค่าที่ปักษ์สลักไว้ยากไขแก้
รักที่ฉันตามหามาดูแล
ค่ารักแท้แก่ใจที่สายเกิน
กว่าจะรู้ใจตนจนแน่นั้น
รู้ความอันเมื่อสายไปให้ห่างเหิน
รักที่หวังตั้งใจจะเผชิญ
ใช่หมางเมินแต่เหินห่างต่างเวลา
ขอแค่ฉันนั้นพบเธออีกครั้งหนึ่ง
ขอแค่ซึ่งได้เอ่ยเผยใจว่า
รักที่ฉันตามหาตลอดมา
เธอคือค่าแห่งรักนั้น ฉันรักเธอ