คืนนี้มองเห็นแต่หมู่ดาว ล่องลอยพร่างพราวบนฟ้านั่น คืนนี้ไร้แสงแห่งจันทร์ ความรู้สึกเป็นแบบนั้นอยู่เรื่อยมา เธอเองรู้สึกบ้างไหม จากวันที่ห่างไกล บางวันก็เหนื่อยล้า บางวันยิ้มสู้ ทั้งน้ำตา บางวันสุขบางคราก็เสียใจ เวลาที่มีมันเหลือน้อย เธอรู้สึกถึงใจที่เต็มร้อยของฉันไหม ความผูกพักตั้งแต่เริ่มเธอช่วยเติมกำลังใจ จากนาทีนี้ต่อไปคือการลา จะได้มามองดูดาว ที่ลอยพร่างพราวอีกไหมหนา เวลาของเราในวันนี้ ใกล้เต็มทีแล้วนะ แต่ความจริงคือดาวยังเต็มฟ้าอยู่ตลอดไป อยากให้เธอคิดถึงกันบ้าง ให้มองดาวพี่พราวพร่างอยู่ทุกคืนได้ไหม ฉันจะฝากดาวบอกฝันดี คิดถึงนะคนดีจากคนไกล เพราะไม่อยากให้ความไกลทำหัวใจเราไกลกัน
8 พฤศจิกายน 2548 08:27 น. - comment id 528911
อืม...อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึก คนเขียนเลยนะคับ ... แวะมาทักกันคับ
7 พฤศจิกายน 2548 17:56 น. - comment id 531160
รับรู้ไว้นะคนดี ทุกวินาทียังห่วงหา เธอยังเป็นคนไกลในอุรา และขอสัญญาว่าจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป แต่งได้ดีค่ะ
7 พฤศจิกายน 2548 19:06 น. - comment id 531172
ถึงแม้เราจะไกลกัน เธอฉันคงมั่นเสมอ ถึงอย่างไรใจคิดถึงเธอ ไม่ได้เพ้อ...แต่เพราะคิดถึง... ***********************************จนไม่อยากลา