หัวใจล่องลอยอ่อนไหวอยู่กลางฟ้า น้ำตาร่วงหล่นลงมากลบฟ้านั่น ดวงดาวที่ทอแสงพราวข้างเงาจันทร์ จึงเลือนลางเพราะความฝันเปื้อนน้ำตา พิงเก้าอี้ ลูบหัวตุ๊กตาตัวโปรด มันคงไร้ประโยชน์ที่จะลืมความปวดปร่า เมื่อเป็นได้แค่ใครที่ไร้ความหมายในแววตา สุดท้าย วันหนึ่งสักวันแม้แต่ท้องฟ้า ก็คงไม่แคร์
2 มกราคม 2545 16:48 น. - comment id 28336
เศร้าจัง... แต่ชอบๆๆๆๆๆๆ
2 มกราคม 2545 19:05 น. - comment id 28374
ปล่อยเมฆหวานเห่กล่อมให้คลายเศร้า ปล่อยรานร้าวกับฟ้าสวยยามหลังฝน ปล่อยความหลังฝังใจกรีดกมล ปล่อยทุกข์ทนที่ทดท้อ..รอ..ใครสักคน..ที่รักจริง!
2 มกราคม 2545 20:12 น. - comment id 28382
ขอบคุณค่ะพี่แพรวา ขอบคุณทะเลขวัญ ผู้หญิงคนธรรมดาๆ กับใจเดิมๆด้วยนะคะ
2 มกราคม 2545 23:46 น. - comment id 28444
สุดท้าย วันหนึ่งสักวันแม้แต่ท้องฟ้า ก็คงไม่แคร์ ไม่จริงหรอกจ้ะ ท้องฟ้า ยังแคร์ นะ
3 มกราคม 2545 00:04 น. - comment id 28452
เพราะจังเลย ชอบคำที่ยังแคร์ใช้มากเลยจ้ะ
3 มกราคม 2545 11:09 น. - comment id 28514
เศร้า
3 มกราคม 2545 13:15 น. - comment id 28539
เศร้าด้วยคน
3 มกราคม 2545 13:50 น. - comment id 28541
ขอบคุณมากๆค่ะ dokkoon ขอให้ท้องฟ้าแคร์dokkoonด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ mono ดีใจมากจ้า ขอบคุณพี่มนต์มีนา และtawanด้วยนะคะ
3 มกราคม 2545 23:18 น. - comment id 28587
เพราะและเศร้าจังเลย
5 มกราคม 2545 22:35 น. - comment id 28833
ขอบคุณจ้า BOYZA