กลอนบทนี้ แทนใจ ที่แสนเหงา เผื่อบรรเทา ช่วยให้ คลายหายบ้าง เดินทางไหน ใกล้ไกล ทุกเส้นทาง คงไม่ต่าง อะไร ใจรอเธอ หากวันใด คนดี พี่เจ็บชํ้า ถูกเขาทำ ขอได้ อย่าพลั้งเผลอ จำไว้นะ ยังมีพี่ ที่รอเธอ ใจละเมอ หมดหนทาง ไม่มีวัน ยิ่งคิดไป พาใจ ให้ไหวหวั่น วอนพระจันทร์ วันนั้น อย่ามาถึง ได้แค่คิด คนเดียว บ่นรำพึง หวานนํ้าผึง กลายเป็นขม เหมือนคู่เรา