ฉันเองก็รู้สึกสงสาร ความร้าวรานที่มีในใจเขา และซึ้งใจที่คนรักของเรา อยากช่วยแบ่งเบาแบ่งปัน ฉันยอมให้เธอรักเขา และเอาใจแบบทำกับฉัน ขอให้ฉันกับเขาเท่าๆกัน ที่เธอผูกพันปันใจ ถ้าสงสารเห็นใจที่เขาเหงา ให้เธอรักเขาเท่าฉันได้ จะเอาช่วงเวลาที่เธอไป สอนหัวใจให้รู้จักการแบ่งปัน ขอร้องได้ไหม แค่คลายเหงา อย่าทำกับเขาดีกว่าทำกับฉัน อย่าตอบแทนน้ำใจที่ให้กัน ด้วยการรู้ไม่ทันการเปลี่ยนแปลง 19 ตุลาคม 2548
21 ตุลาคม 2548 17:21 น. - comment id 528731
เยี่ยมมากเลย... เราชอบกลอน กอดเค้าให้ซึ้ง...แล้วคิดถึงฉัน มาก ๆ เก่ง ๆ ชื่นชมนะ ใช้คำได้ตรงไปตรงมาเข้าใจง่ายดี
21 ตุลาคม 2548 22:20 น. - comment id 529364
โอ้ น้ำใจพ่อช่างประเสริฐแท้ ขอให้คุณพระคุ้มครองครับ เจอชื่อก็คิดถึง
21 ตุลาคม 2548 23:49 น. - comment id 529379
ขอเธออย่า...ทำร้ายใจตัวเองอีกเลย หากต้องปล่อยให้คนคุ้นเคย...ในวันเก่า เข้ามาเริ่มแบ่งปันความรัก...ให้ซึมเซา เพียงเพราะสงสารเขา....เสียทุกทาง เพราะ....ความรักไม่ใช่ความสงสาร.... อาจมีใครที่ต้องเจ็บร้าวรานกันบ้าง เลิกใจดี แบบทำร้ายใจตัวเอง...ไปพลาง...พลาง เพราะบางครั้ง...การเสียสละบางอย่าง...ก็คือ...การต้องเสียใจ.... เขียนกลอนได้ดีนะ คะ ชอบ กอดเขาแล้วคิดถึงฉันเหมือนกันคะ แวะมาทักทายนะ
23 ตุลาคม 2548 17:02 น. - comment id 531107
ใจดีจังนะคะ.. ไม่กลัวเป็นชาวนากับงูเห่าเหรอ คิดถึงนะคะ
22 ตุลาคม 2548 01:42 น. - comment id 533052
โย่วๆ ลุงกี้เจ๋งจิงๆ ใจกว้างมากกกกกกกกก อุๆ คิดถึงๆลุงกี้