ฉันมันคือคนปากแข็งคนคนหนึ่ง รู้ดีซึ้งถึงความรักเธอเสมอ เพียงแต่เพราะความเจ็บที่เคยเจอ ไม่กล้าเผยอรับรักเธอกลัวช้ำใจ เฝ้าครุ่นคิดทุกทุกวันที่ผันผ่าน มองดูการจากลารักด้วยหวั่นไหว ไม่รู้ควรเรียกร้องคืนได้อย่างไร ด้วยหัวใจสับสนวุ่นเต็มที หากรักแท้ที่ได้เจอคือเธอจริง ขอทุกสิ่งหวนรักคืนไม่ห่างหนี ฝากสายลมล่องลอยรักพร้อมฤดี ส่งรักนี้ให้ถึงทีด้วยอ่อนใจ หน้าต่างเดิมที่ยืนมองดวงดาวส่อง สายลมล่องพัดลู่เย็นสดใส เพียงแต่รักที่ว้าวุ่นในดวงใจ ทำให้ในคืนงดงามไม่เหมือนเดิม