สายฝนโปรย... หัวใจหนาวเหน็บ เหมือนคนเจ็บ...รอรักษา คิดถึง...เธอ...คนที่เดินผ่านมา เเล้วจากลา...ไม่เหลือ...คำอาวรณ์ จะเอาอะไร กันนักหนา..เธอว่าไหม ฉันคนไกล...ใครเล่าจะมองเห็น เธอไม่เคยเจ็บ อย่างที่ฉันเป็น เธอไม่เคยเห็น...เเละไม่เคยเข้าใจมันเลย ห้ามใจไม่ให้คิด...เเละเลิกฝัน ไม่จินตนาการให้มันมากไป กว่านี้ จะเก็บไว้....เเต่ ในสิ่งที่ดี ดี ที่เธอคนนี้ มีให้เสมอมา... นั่งมอง....นอกหน้าต่าง ฝนซา คนไกลตา...จะเหงาบ้างไหม หนาว เย็น หรือไม่ อย่างไร ถึงยังไงอดไม่ได้...ห่วงใยเธออยู่ดี
14 ตุลาคม 2548 22:41 น. - comment id 524262
สายฝนโปรย... หัวใจเหน็บหนาว เมื่อรักที่มีเกิดรอยร้าวจนยากจะรักษา แต่รู้ไหมดวงใจในทุกวันเวลา ยังคงห่วงและคอยหาให้เธอกลับมาเหมือนเดิม กลอนน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
15 ตุลาคม 2548 08:21 น. - comment id 527485
....คนผ่านมาหลายคน... ...ทำให้เราคิดถึง...และห่วงใย...