ขาดความอบอุ่นมาแสนนาน หนาวสั่นสะท้าน...หวั่นไหว หมดหวังหมดพลังที่จะก้าวไป เพราะชีวิตไม่เหลือใครให้พักพิง ตอนนี้ฉันเหนื่อย ฉันล้า ฉันเศร้า ความเหงามารุมเร้ารอบกายฉัน อยากมีใครสักคนคอยแบ่งปัน ทุกสิ่งที่อยู่ในใจฉันให้บางเบา ขอได้ไหมสักคนคอยเคียงข้าง ในยามที่ฉันอ้างว้างเช่นวันนี้ ขอได้ไหมแค่หนึ่งความรู้สึกที่ดีดี ที่ใครสักคนยินดีจะมอบให้ฉันคนนี้ .....คนเดียวดาย......
2 พฤษภาคม 2544 14:33 น. - comment id 1961
ถ้าเหนื่อยนักก็ต้องพักซะบ้าง อย่าให้หัวใจลำบากไปเลย เติมพลังให้หัวใจได้พร้อมที่จะสู้ในวันต่อไปนะครับ
3 พฤษภาคม 2544 13:57 น. - comment id 1993
ไม่มีใครที่จะให้กำลังใจเรา นอกจากตัวเราเอง อดทน รอคอย คือสิ่งที่เราต้องทำมันต่อไป ถึงแม้ในใจจะไม่มีใครเลยก็ตาม
4 พฤษภาคม 2544 05:46 น. - comment id 2017
ตอนนี้เจอยังละคนข้างกายขอให้เจอเร็วๆนะ
11 พฤษภาคม 2544 15:24 น. - comment id 2214
กลอนเพราะมากจ๊ะ
21 พฤษภาคม 2544 19:33 น. - comment id 2472
อืมม...ตงจายเราอ่ะ...ติชมไม่ออกจ้ะ