๏ เหว่ว้าให้สั่นเทิ้ม.....................ภายใน สูญสิ้นรักจนใจ...........................จิตล้า เจ็บแปลบเมื่อรักไกล..................กลับห่าง ดั่งพิรุณที่จากฟ้า..........................ฟั่นเฟิ้มเฟือนฝัน ๚ ๏ รักเอยเคยร่วมร้อย...................ถักฝัน คืนผ่านรักผ่านวัน........................แผกเพี้ยน รอคอยตราบกาลกัลป์...................กลับโศก จากหนึ่งกลายกลับเสี้ยน................กลายสิ้นจินต์สลาย ๚ ๏ เวลาผันผ่านแล้ว........................คงคลาย ดวงจิตที่แตกสลาย........................หล่นพื้น กาวใดจักช่วยหาย..........................ห่างโศก ผสานจิตให้กลับฟื้น......................ฟากฟ้าโปรดประทาน ๚ ๏ ฟ้าส่งธรรมช่วยชี้.........................นำทาง ผสานจิตให้ละ-วาง.........................ห่อนล้า ส่องแสงสว่างสู่กลาง.......................กมลอยู่ แม้ผ่านกาลจิตข้า..............................จักพร้อมระลึกเสมอ ๚ ใยไหม : คนของความฝัน ๕ ตุลาคม ๒๕๔๘
ใยไหม 7 ต.ค. 2548 20:12 น. - ID 82077 
1602
0
0
8 ตุลาคม 2548 00:50 น. - comment id 524849
ฝากฟ้า ฝากดาวช่วยบอก คำตอบสั้น ๆ กลับจางหาย ทำเอาใจเธอช้ำ แทบมลาย สูญสลายสิ้นไป ในราตรี มองหมู่ดาวยังคงประดับฟ้า พสุธาไม่สิ้น แสงสี น้ำกระเซ็น กระทบฝั่งธรณี สายนทีไหลผ่านไม่ย้อยมา คำคน คนธรรมภายในจิต เป็นนิมิต เที่ยงธรรมเสมอหนา ปล่อยจิตว่าง ผ่อนกายตามเวลา สุขอุราสิ้นโลภสิ้นโศกตรอม หากความรักดังเช่นพรมลิขิต ใยจึงผูกจิตตรึงไว้ให้ขุ่นหมอง ลองปล่อยว่าง วางไว้ไม่จับจอง ร้องทำนองเพลงรัก ซึ้งๆ ชื่นทรวงใน
8 ตุลาคม 2548 05:45 น. - comment id 524863
ขอประทานอภัยนะใยไหม ที่ไม่ได้ล้อกอิน ยังจำกันได้ไหม พรระวี น่ะ ลีลาโคลงสี่สุภาพของใยไหมนับวันยิ่งพัฒนา เนื้อหาลึกซึ้งกินใจดีจัง ขอปรบมือให้สัก 100 ครั้งจ้า...
9 ตุลาคม 2548 16:27 น. - comment id 525335
ริมน้ำ ด้วยรู้ค่าความรักมานักหนา ยิ่งไขว่คว้ายิ่งตามหาก็ยิ่งหลง มาวันนี้จิตใจใฝ่แต่ปลง หากว่าคงวานามาด้วยกัน คงได้ครองได้คู่อยู่ด้วยรัก ด้วยจิตภักดิ์มั่นไว้ไม่แปรผัน ถึงวันนี้มอบอิสระกันและกัน ใช่ตัดรักและผูกพันธ์ต่อกันมา พรระวี จำได้เสมอค่ะ และขอบคุณค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
