เป็นฉันเมื่อวันก่อน จิตรุ่มร้อนนอนผวา ทุกทีที่หลับตา หลงไขว่คว้าเพียงแค่เงา วันนั้นถึงวันนี้ ดวงฤดีมีแต่เหงา หัวใจไม่ทุเลา ยังคงเศร้าอยู่เช่นเคย เงียบงันหวั่นหัวอก น่าวิตกโอ้อกเอ๋ย เมื่อใดจะผ่านเลย แทบคุ้นเคยความระทม น้ำตายังเปียกชื้น โศกสะอื้นกลืนขื่นขม เดียวดายกลางสายลม ร้าวระบมถมฤหัย เยื่อใยสายสวาท ตัดมิขาดหรือไฉน แล้วจะทำเช่นไร ตัดเยื่อใยได้สักที ดับดิ้นสิ้นวิญญาณ ร่างแหลกรานกลายเป็นผี คงอย่างนั้นนั่นแหละดี เป็นวิธีที่ไม่จำ ไปยังปรโลก ริ้วรอยโศกยังตามย้ำ คงตามเกาะดั่งเคราะห์กรรม ที่ถมทำซ้ำเข้ามา ชาตินี้คงสิ้นแล้ว ไร้วี่แววปรารถนา ภพนี้ต้องขอลา ไว้ชาติหน้าอย่าพบเจอ
3 ตุลาคม 2548 23:56 น. - comment id 522609
สิ้นแล้วสายสวาท ก็มิปราศจากใจ ชาติหน้ามีมาใหม่ อาจคืนใจให้อารมณ์
4 ตุลาคม 2548 00:31 น. - comment id 522625
ตัดบัวอย่าให้เหลือใย ตัดใจอย่าให้เหลือซาก ไม่รอตัวเขาลาจาก พลัดพรากอย่าขอกลับคืน... ต้องบอกตัวเองอยู่ได้ แม้ใจย้อนยอกหลอกฝืน จะทนเจ็บช้ำกล้ำกลืน ขอขืนข่มใจไว้จำ... แม้ปวดรวดร้าวจักสู้ ด้วยรู้ก้าวพลาดถลำ ก้าวลึกเกินถอนยังทำ ถ้อยคำวาจาฆ่าใจ.. หากหลอกตนเองเกรงกลัว เพียงตัวที่อยู่เคียงไว้ ยิ่งเสียน้ำตาร้องไห้ ตัวไร้หัวใจใคร่ครวญ.. ขาดกันนับแต่วันนี้ มิมีเยื่อใยให้หวน ไม่อยากจองจำด้วยตรวน แปรปรวนรวนเรหลายใจ.. จะยอมทนเจ็บเหน็บหนาว ปวดร้าวสาหัสเพียงไหน ถอยหลังดีกว่ารั้งไว้ ปล่อยไปหัวใจจอมปลอม..
4 ตุลาคม 2548 08:54 น. - comment id 522685
มาฝากเพลงนี้ให้ตรงใจโดนใจค่ะ และ คนขับร้องเป็นญาติสนิทพี่พุดค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song60.html สิ้นสวาท เพ็ญโพยม เรืองโรจน์ เฝ้าแต่คอย รอรักอยู่ หมายชื่นชู รักคู่ใจ กลับไม่สมดังฝันใฝ่ นับวัน ร้างไกล เขาใย ด่วนตัดรอน แอบไปมี คนรักใหม่ แท้ดวงใจ ไร้แน่นอน ไม่นานนักรักคลายคลอน นับวัน ผันจร มิเคย ย้อน กลับคืน ปวด ร้าว เพียงใด ช้ำ ใจ สู้จำ กล้ำกลืน ไปรัก คนอื่น ดีแล้ว อย่าคืน มาเลย สิ้นสวาท กันเสียที รักไม่มีเหมือนดั่งเคย อย่ากลับหวน ชวนชื่นเชย ฉันกลัว แล้วเอย เพราะเคย ช้ำอกตรม ปวด ร้าว เพียงใด ช้ำ ใจ สู้จำ กล้ำกลืน ไปรัก คนอื่น ดีแล้ว อย่าคืน มาเลย สิ้นสวาทกันเสียที รักไม่มีเหมือนดั่งเคย อย่ากลับหวนชวนชื่นเชย ฉันกลัว แล้วเอย เพราะเคยช้ำอกตรม...
4 ตุลาคม 2548 08:58 น. - comment id 522689
สิ้นสวาทขาดกันเสียที ต่อไปนี้ไม่มีเธอกับฉัน ไม่มีความเป้นเรากันและกัน ความสัมพันธ์หมดสิ้นกันเสียที สิ้นสวาท
4 ตุลาคม 2548 12:18 น. - comment id 522734
สิ้นสวาทเหมือนขาดรอน เพราะเก่าก่อนคราวย้อนถึง สายใยให้คำนึง ในครั้งหนึ่งที่จดจำ แต่งได้ดีค่ะ
4 ตุลาคม 2548 13:00 น. - comment id 522754
คุณเรไรจะไปบวชเหรอ...คิดใหม่นะ...อิอิ..
4 ตุลาคม 2548 17:52 น. - comment id 522870
ท่าจะตกต้นมะพร้าว อกเดาะ กินใยบัวบกดิ
4 ตุลาคม 2548 17:56 น. - comment id 522872
กลอน สิ้น นี่ เรไร เขียนได้อารมณ์มาก หน้าตาเป็นพระเอกสบาย กลัวว่าสาวๆจะเชื่อว่า ล้อเล่นไม่เป็นจริงตามกลอนนะ อ่านแล้ว เขียนได้เก่งมากๆเลยค่ะ สวาทเอ๊ยไปตลาดกวาดยาขม มาช่วยพรมตามลมกระจายฝัน อ้อ อย่าลืมซื้อรักสักล้านพัน มาปนปั้นปิดสิ้น สวาทยัง
5 ตุลาคม 2548 01:43 น. - comment id 523045
สื่อได้ดีจริง