กักขังตัวเองไว้ ในม่านฝน แต่ปล่อยจิตใจตน ให้ค้นหา ล่องลอยร้อยพัน อนันตา แล้วน้ำนัยนา ก็ บ่าริน ใจลอยกลับล้วงลึกลงอดีต รอยกรีดแผลกรัง ยังถวิล คิดเอาเองคิดว่า จะชาชิน แต่ในจินตนาภาพ ยังอาบช้ำ ยิ่งเหมือนถูกปิดบังเหมือนขังเดี่ยว ฝนก็เชี่ยว ลมกรรโชก โลกระส่ำ ผืนฟ้ามืด ใจก็หม่น เหมือนมนต์ดำ เข้าครอบงำ ทั้งจิตใจ ไปถึงฟ้า ทั้งทั้งรู้ว่าใยใจต้องเศร้า ทั้งที่เขาจากไปไร้ปรารถนา ทั้งที่อยากร่ำไร ให้กลับมา หากทว่า ไม่กล้า ไปกว่านี้ จึงจับตัวขังไว้ในห้องเหงา แล้วปล่อยเจ้าจิตใจ ไปยังที่ ร่องรอยวันหวาน ซ่านฤดี เก็บไว้จี้ ใจจำ ย้ำใจตน เป็นนักโทษแห่งความระกำกร้าน รอประหารใจหายตั้งหลายหน ให้ตายด้วยความระทกที่วกวน จมกับหม่น มืดมิด ผิดเพราะรัก (ม้าก้านกล้วย)
2 ตุลาคม 2548 17:25 น. - comment id 522109
ขอบคุณกับงานดีดีบทนี้ครับ
2 ตุลาคม 2548 17:53 น. - comment id 522118
๏อ่านแล่วเศร้าจังเลย ๚ะ๛ size>
2 ตุลาคม 2548 18:15 น. - comment id 522120
อ่านจบแล้ว พูดไม่ออกเลยค่ะ โดนเข้ากับตัวเอง เต็ม ๆ
2 ตุลาคม 2548 19:06 น. - comment id 522131
สำหรับบทนี้ ทุกคำแทนใจจริงๆ ค่ะ .
2 ตุลาคม 2548 21:20 น. - comment id 522165
เที่ยงวันนี้ ฝนตกหนัก.. ขับรถฝ่าพายุฝนออกไปทานข้าวนอกบ้าน รถที่ไม่ได้ล้างมาหลายวัน วันนี้เอี่ยมอ่อง ฝนหยุด .. ทานข้าวเสร็จพอดี เริ่มต้นใหม่ ถึงแม้ว่าจะเปียกปอนบ้างเล็กน้อย แต่ก็ยังมีโอกาส
3 ตุลาคม 2548 08:19 น. - comment id 522248
ฝนคู่ฝันเคียงขวัญเคียงใจ มานานปีค่ะ และจักดำรงเฉกนี้ตราบนิรันดร์ ให้ใจดวงรักเงียบงัน รักสายวสันต์ฤาบางคราคือปีศาจวสันต์ มาย้ำนรกตกตีณ..กลางใจก็ตามที ยังคงรักแสงเทียนแสงตะเกียง กระท่อม ในค่ำคืน ที่สายฝนกำลังพร่างพรายพรม ลงห่มหอมในท้องทุ่งนาสีทองค่ะ ด่วยรักคิดถึงมากกกกกกกกก
3 ตุลาคม 2548 08:39 น. - comment id 522260
ได้อารมณ์ เศร้าจัง
3 ตุลาคม 2548 16:43 น. - comment id 522477
ไม่นึกเลย ว่าจะมีกลอนระดับนี้ อยู่ในเวป อย่างนี้ ทึ่งและ หลากใจ คาดผิดจริง ๆ นะ นึกว่า จะมีแต่มือใหม่ เหมือนเรา อ่าน ๆ ไป ได้อารมณ์กลอนอย่างเหลือร้าย ประมาณ นั่งอ่านคัมภีร์กวีกรุ หรือว่าคุณจะเป็น ไพรวรินทร์
19 ตุลาคม 2548 18:54 น. - comment id 529225
ห้องขังแห่งสายฝนนี่มันเศ้าขนาดนี้เลยเหรอ อืมมมมม ไม่นะคะ สายฝนนะ สวยงามมากเลยนะคะ แต่กลอนคุณม้าก้อสวยไม่แพ้สายฝนเหมือนกัน แต่เศร้านะคะกลอนนี้