คืนนี้นอนหนาวร้าวจิต เก็บกั้นความคิดผิดหวัง ปิดรอยแผลเลอะเกรอะกรัง ความหวังมอดลับดับลง ใจเอยเคยสุขสดใส ใจเคยมีใจลุ่มหลง ใจเลยมีรักมั่นคง ใจเลยซื่อตรงติดตรึง รักมั่นมั่นรักจมลึก ไม่นึกเพียงได้คิดถึง ใจจดจ่อจิตคะนึง เป็นหนึ่งในใจไวเกิน เพราะรักใจรักจมรัก จึงปักใจรักไม่เขิน ต้องเจ็บใจร้าวเหลือเกิน เผชิญชอกช้ำคำลา วันนี้พรุ่งนี้วันไหน ไม่มีแล้วใจโหยหา ไม่มีความหวังตั้งตา ไม่เหลือคุณค่าให้ใคร วันนี้พรุ่งนี้วันหน้า ใจที่เคยชาอ่อนไหว บทเรียนบทนี้ที่ได้ ทำให้ใจแกร่ง...เกินกลัว สุดท้าย ตรงนี้ ที่เห็น ขอเป็น ผู้แพ้ หลุดขั้ว รักแท้ หมดใจ หมดตัว ใจรั่ว เหลวแหลก แตก....ละลาย
26 พฤศจิกายน 2548 19:53 น. - comment id 541625
cแวะมาอ่าน ช่วงกันยามิมีเวลาได้อ่านกลอนใครเลยนะคะ ขอชมว่าเขียนได้ดีค่ะ
26 พฤศจิกายน 2548 23:44 น. - comment id 541689
ดีใจมากครับที่เข้ามาเยี่ยมกันอีกครั้ง ถ้ามีโอกาสจะเข้าไปทักทายในกระทู้ ของ tiki บ้าง ผมเองไม่ค่อยจะได้เข้า มาเหมือนกันครับ หลายวันจะได้มี กลอนมาลงสักครั้งหนึ่ง ขอบคุณครับ