เพราะความผิดพลาดพลั้งครั้งอดีต ดั่งรอยมดกรดจให้เป็นแผล มันซ้ำซากมิอยากจำช้ำดวงแด จึงท้อแท้สิ้นหวังกำลังใจ ความจริงกับความฝันมันดูห่าง หมดหนทางสิเน่หาอย่าสงสัย รอยแผลนั้นเจ็บแสบแปลบทรวงใน คิดทีไรกลืนกล้ำช้ำเกินทน พักหัวใจแค่นี้คงดีกว่า ปรารถนาฝืนไปไม่เป็นผล ขอรักษาเยียวยาพากมล ที่หมองหม่นหวังไว้ได้บรรเทา ขอไปสู่ความฝันอย่างสันโดษ จะไม่โกรธใครทำช้ำเงียบเหงา แม้เหลือเพียงเหลือแต่เพียงแค่เงา เหลือความเศร้าที่มีแค่นี้พอ
23 กันยายน 2548 10:09 น. - comment id 518113
พักหัวใจก็ดีไม่มีแผล คอยดูแลหัวใจไร้ความฝัน สู้ความจริงอิงความช้ำซ้ำเงียบงัน หัวใจพลันคลายความเศร้าจนเบาบาง มาทักทายครับ....
23 กันยายน 2548 11:58 น. - comment id 518161
ดั่งรอยมดกรดจให้เป็นแผล ดั่งรอยมีดกรีดใจให้เป็นแผล ว่าจะบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว..และก็ไม่ได้บอกจนได้ บอกตอนนี้ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสบอก ยังคงไม่สายเกินไป