หน้าส่วนตัว
เราบังเอิญรู้จักกันเท่านั้นนะ
นับวันจะลืมเลือนไม่เหมือนเก่า
เธอสลัดตัดเยื่อไม่เหลือเงา
ปล่อยฉันเศร้ากับความหลังที่บังเอิญ
นิรนาม / แก้ว กลางไพร 21 ก.ย. 2548 01:08 น. - ID 81328 
970
1
0
22 กันยายน 2548 02:56 น. - comment id 517649
ชอบชื่อกลอนเลยคลิกเข้ามาอ่าน เพราะว่าเคยเจอเรื่องความบังเอิญเหมือนกัน ว่าแล้วก้อเลยแต่กลอนเรื่องความบังเอิญของตัวเอง แต่ว่ายังไม่ค่อยดีอ่ะ เพราะว่าแต่เป็นครั้งแรก แต่ว่าทุกคำ ล้วนเรืองจริง เราบังเอิญ รู้จักกัน ทานอินเตอร์เนต ใช่ว่าเหตุ บังเอิญ หรือไฉน พรหมลิขิต ขีดข้าม ตรงกลางใจ แม้แสนไกล ดลให้เรา ได้มาเจอ ฉันและเธอ เจอรักแท้ นั้นแน่หรือ คนเขาลือ ว่าคงไม่ แต่ใครรู้ เราจะสู้ ฟันฝ่า อุปสรรค์ไป เพื่อพิสจน์ ให้รุ้ว่า รักเราจริง
22 กันยายน 2548 06:17 น. - comment id 517654
สวัสดี...คุณคนของความรู้สึก...ที่ทายทัก ขอบคุณนัก...ที่ทักทาย...พอคลายเหงา เป็นนักกลอน...น้องใหม่...หนอตัวเรา พึ่งจะเข้า...มาไม่นาน...เพียงผ่านมา ด้วยใจรัก...อักษร...จึงอ้อนตอบ ด้วยแก้วชอบ...บทกลอน...อ้อนภาษา เพียงเดินผ่าน...เห็นเว๊ปกลอน...แก้วแวะมา ร่วมสร้างสรรค์...เฮฮา...ประสาเรา.
23 กันยายน 2548 03:27 น. - comment id 518034
ผ่านเข้ามาด้วยความเหงา เรื่องมันเศร้าหนอตัวเรา เศร้านักหนา อยากทำโน่นอยากทำนี่ แต่ไม่มีเวลา เนื่องด้วยว่าเรียนหนัก ช่างหนักใจ มาแต่งกลอนเพื่อคลายเหงาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
9 พฤษภาคม 2550 09:00 น. - comment id 692872
ขออนุญาตนำบทกลอน.....รักที่บังเอิญ....ไปโพสถ์ใหม่ที่.....http://www.thaipoem.com/forever/my_home.php?mid = 22953 นะคะ เพื่อเป็นการรวมบ้านของ แก้ว กลางไพร เอง ค่ะ ......ขอนุญาต ค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
