วันแล้ววันเล่าที่เฝ้าแต่ คิดถึง คนคนหนึ่งที่เคยเคียงข้างอยู่ตรงนี้ คน ๆ นั้น ที่คิดว่าแสนดี แต่ตอนนี้ ไม่มีไม่เหลือแม้เงา อยากย้อนเวลากลับไป ในวันที่มีใครเช็ดน้ำตาให้เมื่อใจเหงา อยากให้เป็นเหมือนเดิม " ยังมีเรา" ไม่ใช่เพียงความเศร้าที่เป็นเพื่อนกัน แต่ก็รู้ว่าไม่มีทาง จึงต้องยอมรับความอ้างว้าง มาเป็นเพื่อนฉัน ให้อยู่ในหัวใจแทนที่ใครที่เคยสำคัญ ถึงจะเหงาบ้างในบางวัน แต่ก็ไม่เคยทำร้ายกันอย่างเธอ ไม่มีทาง
20 กันยายน 2548 19:09 น. - comment id 460860
คนเราหากรู้ตัวตนตัวเอง... เจ็บบ้าง เดี๋ยวเดียวก็หายจ้ะ... เป็นกำลังให้นะน้องนัท... สวัสดีค่ะ
20 กันยายน 2548 19:33 น. - comment id 517034
พี่นัทเศร้าจังร่า??? แต่งแต่กลอนเศร้าๆเน้อ ไม่รุว่าถ้าหวานขึ้นมาจะเป็นไง อิอิ นัสสอบเสร็จแล้วววววว พี่นัทล่ะสอบเมื่อไรเอ่ย สู้ๆ สู้ตายยย โอย อิจฉาคนยังไม่ได้สอบ 5555555555555555555555555555555555555555555555555+
20 กันยายน 2548 19:46 น. - comment id 517042
เพราะดีนะคะ
5 ตุลาคม 2548 07:13 น. - comment id 523067
หากฉันเลือกได้บนทางเดิน ที่ต้องเผชิญกับความเหงา ฉันจะขอเลือกให้มีคำว่าเรา ยามใจเศร้าเราเฝ้าปลอบโยนกันและกัน แต่ทางเดินที่ไม่ได้เลือกเอง เธอคนเก่งมีให้ไว้กับใจฉัน ตัดขาดไปแล้วกับความสัมพันธ์ และไม่มีวันไม่ทางจะกลับมาได้เหมือนเดิม .. อื่ม ... ก็รักอยู่นะ ... แต่ว่าให้กลับมาก็คงจะไม่ล่ะ...