ฟ้าของฉันวันนี้มีแต่สีชาชา หัวใจปวดปร่าไปกับ-ความร้าวลา ไม่มีใคร..สักคน...จะมาร่วมผ่านช่วงเวลา ในบางคราที่ฉันไม่เหลือ...ใครสักคน... เธอ..ท่ามกลางผู้คน...มากมาย... เธอรู้ไหม..เส้นทางสายฝันของฉัน-มันสับสน คนเดินเบียดเฉียดใกล้ฉันที่-ทุกข์ทน แต่ไม่เคยมีใครสักคนที่จะหันมา...สนใจ มีความเหงา...มาทักทายอยู่เป็นเพื่อน คอยย้ำเตือนว่าชีวิตยัง...ไร้จุดหมาย แต่ความเหงาเป็นสิ่งเดียวที่แสดงให้เห็นว่าฉัน.. ...ยังไม่ตาย..... ยังคงหายใจต่อไปได้...แม้จะอ่อนแรงสักเท่าไร ฟ้าวันนี้ระบายสีชา..เหมือนวันก่อน เป็นบทตอนของความฝัน..ที่ฉัน..ยังหวั่นไหว ทุกโมงยามเหมือนว่าฟ้าสีคราม...ยังห่างไกล ไม่รู้ทำไม...หรือเพราะหัวใจ..มันชินชา
20 กันยายน 2548 21:49 น. - comment id 517104
อัลมิตรามีอารมณ์เช่นนี้บ่อย ดูราวกับว่า รอบข้างของเราล้วนถูกตบแต่งขึ้นมา เหลือเราเพียงลำพัง เดียวดายเหลือเกิน
21 กันยายน 2548 16:20 น. - comment id 517453
+++ ++ + มีผู้คนมากมายบนเส้นทาง ต่างคนต่างไม่ใส่ใจใครทั้งนั้น ความรู้สึกข้างในยากจะเข้าใจกัน จึงมีผู้คนมากมายให้เห็นเท่านั้น..แต่ ความรู้สึกแบ่งปัน..ไม่มี.. + ++ +++ ความรู้สึกแบบนี้เราก้อเป็น..