ยังจดจำได้ดี วันที่มีเธออยู่ใกล้ฉัน เดินตากฝนไปด้วยกัน เปียกปอนก็ช่างมันไม่เป็นไร แต่ทำไมวันนี้ช่างเงียบเหงา หรือเพราะไม่มีเธอเป็นเงาจึงเหงาได้ นี่ขนาดฝนยังไม่ตั้งเค้ายังหนาวไปถึงใจ รีบกลับมาให้ฉันอุ่นได้ไหม จะรอเธอ
20 กันยายน 2548 17:08 น. - comment id 464133
เมื่อฝนตั้งเค้าเขาจะกลับ... เคยเชื่ออย่างนั้น... และตอนนี้ก้อยัง
20 กันยายน 2548 17:18 น. - comment id 466047
//ฉันจะไม่รับปากว่าจะรักเธอชั่วชีวิตของเธอ แต่ฉันจะรักเธอชั่วชีวิตของฉัน.....// เหมือนเคยอ่านเจอในหนังสือสักเล่ม .///..ความรักของฉันเป็นแดงดังพระศอของพระศิวะ เมื่อคราทรงดื่มยาพิษที่จะไหลไปสู่ปวงชน..../// กลอนเข้าถึงดีนะ...ว่างๆจะแวะมาอ่านอีก การให้คือความรัก ความรักคือการเสียสละ และการเสียสละก็คือการให้..
20 กันยายน 2548 17:40 น. - comment id 466723
กลอนเศร้านะ อยากให้คนคนนั้นกลับมาเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้นะคะ
20 กันยายน 2548 19:42 น. - comment id 517037
สู้ๆนะคะ พูดก้อพูดเต๊อะ ฝนทางนี้ก้อไม่ตั้งเค้า แต่แต่งกลอนทีหนาวมาถึงนัสเลยง่า อิอิ ..
20 กันยายน 2548 21:54 น. - comment id 517111
วันนั้นที่ฝนตก ... วันที่เริ่มต้นของความรู้สึกดี ๆ จนถึงวันนี้ วันที่ฝนตก ใครคนหนึ่งร่ำไห้ท่ามกลางสายฝน
21 กันยายน 2548 11:50 น. - comment id 517302
แวะมาเยี่ยมจ้า