::: ยอมจำนน ::: ชมอักษร อีกครั้งที่น้ำตา .. ไหลออกมาไม่อาจฝืน พยายามทนกล้ำกลืน .. ยังสะอื้นอีกจนได้ เจ็บปวดที่ต้องเจอ .. ท่าทีเธอไม่สนใจ ฉันรักเธอเพียงใด .. เธอกลับไม่เคยไยดี คำพูดที่เสียดแทง .. เหมือนจะแกล้งให้เจ็บช้ำ สิ่งที่เธอกระทำ .. เหมือนย่ำใจให้ป่นปี้ เคยรับรู้บ้างไหม .. ความน้อยใจที่ฉันมี นับวันทบทวี .. จนอยากหนีไปให้ไกล แต่ฉันมันอ่อนแอ .. จึงพ่ายแพ้ตัวเองเสมอ แค่คิดว่าขาดเธอ .. น้ำตาเอ่อขึ้นมาใหม่ บอกตัวเองเบาเบา .. แม้ต้องเศร้าไม่เป็นไร ยอมช้ำอยู่ร่ำไป .. เจ็บเพียงไหนเต็มใจทน ฟ้านั้นคงลิขิต .. ทางชีวิตคนใจง่าย ให้ต้องทุรนทุราย .. ถูกทำร้ายอีกหลายหน กดเก็บไว้ข้างใน .. มิกล้าไปปริปากบ่น แม้ใจจะร้อนรน .. ยอมจำนนเพราะรักเธอ ...................................... :::อย่าจำนน::: ไวยากรณ์ กี่ครั้งที่น้ำตา .. ไหลออกมาไม่ตั้งใจ หลายทีที่พูดไป .. แคร์อะไรเขานะเธอ เจ็บเพราะไม่ใยดี.. ยังมัวมีรักเสมอ บอกใจพอทีเธอ.. ฝันละเมอเสียเวลา คำพูดเขาเสียดแทง.. ใยยังแกล้งไม่เจ็บหนอ กี่ครั้งถึงจะพอ.. หรือจะรอให้ด้านชา เขาไม่เคยรับรู้.. เท่าที่ดูจากทีท่า แต่เธอไม่ระอา.. ดูเหมือนว่าไม่สนใจ ทำใจเข้มแข็งเถิด.. ผลจะเกิดภายภาคหน้า ตัดใจเสียดีกว่า.. เผื่อน้ำตาจะหมดไป บอกเธอกี่พันครั้ง.. เธอเคยฟังกันบ้างไหม ยอมช้ำอยู่ทำไม.. ได้อะไรดีขึ้นมา ใช่ฟ้านั้นลิขิต.. ทางชีวิตอะไรได้ หากอยากเป็นคนใหม่.. คิดเอาไว้เรื่องธรรมดา ไม่ต้องไปฝืนทน.. เราเป็นคนเหมือนเขาหนา โดดเดี่ยวดูเอกา.. ยังดีกว่ายอมจำนน
19 กันยายน 2548 00:06 น. - comment id 516593
ใครเตือนสักกี่หน .. ก็ยังรนหาที่เจ็บ กี่คนที่คอยเหน็บ .. ไม่เคยเก็บมาเตือนจิต ยอมเป็นคนโง่เขลา .. ยอมโศกเศร้าทั้งชีวิต ใช่โทษฟ้าว่าผิด .. ฉันลิขิตเองเรื่อยมา แม้เจ็บสักกี่ครั้ง .. ก็จะยังรักต่อไป ทุ่มเททั้งดวงใจ .. หวังอยากให้เธอเห็นค่า สำคัญเท่าชีวิต .. ไม่เคยคิดเสียเวลา แม้ต้องเสียน้ำตา .. ขอเพียงว่าอย่าเสียเธอ ................. คนดื้อ .. จะอย่างไรก็ยังดื้ออยู่ดีอ่ะค่ะ .. ขอบคุณสำหรับบทกลอนนะคะ ..
19 กันยายน 2548 08:32 น. - comment id 516634
สวัสดีค่ะ (ชมอักษร-ไวยากรณ์) ถึงอย่ายอมจำนนทนเพื่อรัก จะแน่นหนักคำช้ำใจใครกล่าวหา คำติติงใครทำให้เจ็บไม่เก็บมา จะรักษาคำว่ารักเจ็บหนักจะยอมทน... ก็มันรักแล้วนิ.....
19 กันยายน 2548 15:35 น. - comment id 516756
แวะมาเยี่ยมคุณไวคุณเอมเจ้าค่ะ คิดถึงนะคะ
19 กันยายน 2548 17:38 น. - comment id 516810
แม้กี่ครั้งที่ต้องนั่งน้ำตาไหล แต่ไม่อาจจะพรากไปด้วยใจฉัน มอบให้เขาเฝ้ารักปักชีวัน จึงไม่อยากลากันฉันจึงยอม กลอนไพเราะทั้งคู่เลยค่ะ
20 กันยายน 2548 22:55 น. - comment id 517155
ยอมจำนำได้ แต่อย่ายอมจำนนนะครับ
21 กันยายน 2548 17:12 น. - comment id 517472
ความสามารถพิเศษห้ามลอกเลียนแบบจริงๆ นานๆทีได้เข้ามาสักครั้ง ไม่ได้ลืมนะ แต่ไม่มีเวลา อย่าเพิ่งลืมหน้ากันนะคะ