ยืม - คืน (ยังเยาว์-ไวยากรณ์)

ไวยากรณ์

            ยืม
                                          ยังเยาว์ 
ขอยืมมือ อุ่นไอ ไว้กุมกอบ
แทนคำตอบ ที่มอบมา ว่าเคียงใกล้
เดินเคียงข้าง ร่วมทางสู้ อยู่ไม่ไกล
ถ่ายโอนทุกข์ ทางใจ ให้สร่างซา
เพราะมันหนาว มันเหน็บ จนเจ็บหนัก
เพราะขาดรัก ห่วงอาทร ตอนโหยหา
เพราะอ่อนใจ จนไหวหวั่น บางเวลา
เพราะเหนื่อยล้า จนเจียนจุก ทุกข์รันโรม
ขอยืมไหล่ ไว้ซบ เมื่อพบเศร้า
พอบรรเทา ความหนักหนา ที่ถาโถม
เพียงคำแผ่ว แว่วมา ปลอบประโลม
ทุกข์ท้อโหม คงแรงล้า ลาจากพลัน
เพราะทางเดิน ไม่ง่าย คล้ายที่คิด
เพราะชีวิต คิดไว้ ไม่ถึงฝัน
เพราะอดีต อนาคต ปัจจุบัน
เพราะแพ้พ่าย จิตรั้น บั่นทอนทรวง
ขอยืมแขน มาโอบอุ้ม คุ้มชีวิต
ซุกความคิด ปล่อยทุกข์ใจ ที่ใหญ่หลวง
แล้วจะลุก ก้าวไป ใจหนึ่งดวง
ประกาศทวง ความกล้า มาหลอมเอา
เพราะอยู่ไกล ทำได้ เพียงแค่คิด
เพราะสะกิด ความรู้สึก ผนึกเข้า
เพราะคิดถึง จึงไม่อาจ คาดและเดา
เพราะยังเยาว์ มิทานทุกข์ ที่รุกราน 


               คืน
                                    ไวยากรณ์
ขอคืนมือ อุ่นไอ เคยกุมกอบ
ที่เคยมอบ ตอบมา ว่าเคียงใกล้
ผ่านทางร้าง หนทาง อีกแสนไกล
จักอย่างไร ต้องเดิน ได้คนเดียว
แม้จักหนาว จักเหน็บ หรือเจ็บหนัก
แม้ขาดรัก ขาดคน มาแลเหลียว
แม้อ่อนใจ อ่อนล้า เลยทีเดียว
แม้จักเปลี่ยว จักจุก ทุกข์โรมรัน
ขอคืนไหล่ เคยซบ เมื่อพบเศร้า
ช่วยบรรเทา ความทุกข์ ให้สุขสันต์
คำปลอบใจ มีค่า แค่ไหนกัน
หากใจนั้น เกาะเกี่ยว แต่ทุกข์ตรม
แม้ทางเดิน ไม่ง่าย อย่างใจคิด
แม้ชีวิต คิดไว้ ไม่สุขสม
แม้อดีต ปัจจุบัน เคยโสมม
แม้มีปม แพ้พ่าย แต่ก่อนมา
ขอคืนแขน เคยอุ้ม คุ้มชีวิต
เพราะฐิติ ยึดติด สุดแรงกล้า
จักอย่างไร ไม่ท้อ โชคชะตา
จักอ่อนล้า เพียงใด จะสู้มัน
แม้อยู่ใกล้ ทำได้ แค่เพียงนี้
แม้ฤดี ยังรัก มิเปลี่ยนผัน
แม้คิดถึง คนึง หลายร้อยพัน
แม้แค่ฝัน ไม่มี สิทธิ์อันใด