ทุ่มเทแรงใจเอาใจใส่คอยดูแลกัน ช่วยขจัดปัญหานับพัน กว่าจะมีกันและวันของเรา ความเศร้าจางไปทุกข์เท่าไหร่มีเธอแบ่งเบา ตั้งแต่รู้จักคำว่าสองเรา-โศกก็บรรเทาไม่หนาวหัวใจ อยากบอกเหลือเกินคนดี-ที่เคยเมินผ่าน เพราะใจฟุ้งซ่านกลัวรักจะไม่สดใส แต่เธอก็ทำให้ฉันนี้ต้องเปลี่ยนแปลงไป เปลี่ยนจากคนที่ไร้หัวใจ-มาเป็นคนไม่เย็นชา ขอบคุณเหลือเกินคนเมินที่ได้รู้จัก ขอบคุณมากๆ ที่ทำให้ไม่ต้องเหว่ว้า ไม่ต้องอ้างว้างเดียวดายคล้ายวันเมื่อวานผ่านมา เธอทำให้ฉันรู้ว่า-ความรักนั้นหนามีค่าเลิศเลอ ต่อแต่นี้...คนดีจงรับรู้ว่า หัวใจที่ให้มา สัญญาจะไม่พลั้งเผลอ จะดูแลอย่างดี คนอย่างนี้กว่าจะค้นเจอ จะไม่ทำให้ใจเธอเก้อ-และจะมีเธอผู้เดียวในใจ
10 กันยายน 2548 11:58 น. - comment id 513936
แวะมาอ่านกลอนหวาน ก่อนทานกลางวัน ยิ้มก่อนอ่านด้วยจิเนี้ย
18 กันยายน 2548 06:54 น. - comment id 516477
จากเพื่อนคนนึงซึ่งเคยรู้จัก กลับกลายมาเป็นคนรักเป็นที่พิงพักและวางหัวใจ สู้ทนกันมาฟันฝ่าขวากหนามเท่าใด กว่าที่เราจะรักกันได้-กว่าที่ใจสองใจจะผูกพัน +++นี่เป็นกลอนบทแรกนะค่ะ ไม่รู้ว่าโพสแล้วทำไมกลอนบทแรกหายไปก็ไม่รู้+++