เราเลิกคบจบจบกันซะเถอะ ชักจะเลอะเทอะจนทนไม่ไหว ไอ้นู่นไอ้นี่ไม่มีสาระอะไร เพลียรู้ไหมคบเรื่อยไปคงไม่ดี เธอโทรมาใช่ว่าต้องรับทุกสาย เรื่องมากมายหลากหลายกองตรงนี้ ต้องสะสางเคลียร์ปัญหาทุกอย่างที่มี จะคบก็เลิกสักทีเรื่องน้อยใจ ฉันเบื่อกับการปั้นแต่งวาจา คอยสรรหาคำเพราะเพราะดีดีรู้ไหม แค่มีรักอาทรและห่วงใย ไม่เพียงพอหรือไงให้ว่ามา ต้องนั่งเช็คทุกทุกสิบห้านาที วันนี้มีใครหน้าไหนได้โทรหา คอยควบคุมความประพฤติตลอดเวลา สุดอ่อนล้าแสนระอาน่าเหนื่อยใจ......... .........ในบางครั้งรักก็ต้องการความเชื่อใจ ไม่ใช่ระแวงกันตลอดเวลา ถ้าเป็นอย่างนั้นจะรักกันทำไม จริงมั้ย ?
7 กันยายน 2548 14:18 น. - comment id 512566
เราเลิกคบจบกันทีจะดีไหม เพราะอยู่ไปก็ไม่ไหวใจอ่อนล้า เมื่อเธอไม่เชื่อใจในวิญญา ก็ขอลาขอจบเลิกคบกัน กลอนเศร้าจัง
7 กันยายน 2548 14:29 น. - comment id 512572
ก็บางที คนคนนั้นเขาก็ไม่เข้าใจเรานี่คะ อยากให้เขาเข้าใจเราบ้างเท่านั้นเอง
7 กันยายน 2548 15:07 น. - comment id 512582
รัก...ต้องมีการไว้เนื้อเชื่อใจกัน...วางใจกัน..ไม่งั้นการร้างลาก็จะมาเยือน...มาเป็นกำลังใจให้ครับ
7 กันยายน 2548 15:20 น. - comment id 512586
ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจค่ะ
8 กันยายน 2548 11:08 น. - comment id 512800
กลอนในวรรคแรก(บทที่1) กับวรรค หลังมันขัดแย้งอยู่นะอ้อ แต่ฝีปากกา ยังคมกริบเหมือนเคยเลยนะ
9 กันยายน 2548 11:27 น. - comment id 513384
จริงจ้ะ
17 กันยายน 2548 07:58 น. - comment id 516233
อยากบอกว่าจริงคะ ... ความเชื่อใจ ความเข้าใจ ความเห็นใจ มันสำคัญพอ ๆ กับความรัก เอมว่า แค่รักกันมันไม่พอต่อความรัก จริง ๆ นะ เอมเจอมากับตัวและหัวใจเชียวแหล่ะ