ยิ่งตัดบัวเหลือใยใจยิ่งเจ็บ แล้วจะเก็บไว้ทำไมให้ปวดหัว อยู่ด้วยความหวั่นไหวใจหวาดกลัว รักพันพัวมัวเมาเราระทม เป็นพี่น้องคอยข้องเกี่ยวเทียวข้องแวะ ยังเกาะแกะพบหน้าพาขื่นขม จะอย่างไรในที่สุดก็ระบม ด้วยถูกคมมีดรักมาปักใจ ....และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์เหมือนกันค่ะ
4 กันยายน 2548 19:10 น. - comment id 511483
เฮ้อ! เรากำลังเศร้า ทำไงดีล่ะตัดเค้าไม่ได้อ่ะ หรือว่าต้องทนเจ็บอยู่อย่างนี้
4 กันยายน 2548 19:21 น. - comment id 511486
ตัดบัวก็เหลือใยเหมือนใจขาด เมื่อมีอาจชิดใกล้ห่วงใยหา เพราะเธอมีเขาใกล้ในอุรา จึงบาดตาบาดใจให้ระทม กลอนน่ารักดีค่ะ
4 กันยายน 2548 19:38 น. - comment id 511493
น้ำแข็งไส เจลเป็นกำลังใจให้นะ ใช้เวลารักษาแผลใจ ค่อยๆลืม แรกๆอาจเสียใจร้องไห้ แต่วันหนึ่งเราก็จะเข้มแข็ง เป็นกำลังใจให้ค่ะ
4 กันยายน 2548 22:33 น. - comment id 511563
..เรนแวะมา..ขอบคุณพี่เจลใสนะคะ.... อย่าใจร้ายดิคะ..ตัดแบบไหนก็เหลือใยไว้บ้าง.. เหตุผล..แม้แตกต่าง.. ขอใยบางๆ.. ให้เรนนิ๊ดดด.. น่า..นะ ..อิอิอิ เรนขอบคุณนะคะ..ที่แวะไปทักทายเรน..
5 กันยายน 2548 12:35 น. - comment id 511679
ตัดสวาท..ไยยากตัดประหลาดนัก... ***แวะมาทักทายครับผม
5 กันยายน 2548 17:19 น. - comment id 511816
ขอเบอร์หน่อยดิ
17 กันยายน 2548 07:59 น. - comment id 516234
แห่ะ แห่ะ .... เอมเป็นอยู่ค่ะ ..