ตอนความรักมาเคาะประตูบ้าน ฉันออกไปทำงานไม่ได้อยู่ ฤดูรักเริ่มต้นฉันไม่รู้ ไม่ได้เปิดประตูรับเธอไว้ ตอนคิดถึงของเธอมาบ้านฉัน ตอนนั้น ฉันเริ่มเลี้ยงหมาตัวใหญ่ ตอนมันกวดไล่คิดถึงของเธอไป เพราะไม่รู้จากใครจึงไม่ตาม ตอนคืนหนาวเธอยื่นผ้าเช็ดหน้า เพราะเป็นหวัดหลายวันมาไม่กล้าถาม แค่ผ้า ผืนเดียวปิดไอจาม จะนิยามเป็นอื่นฉันไม่คิด ฤดูรักเริ่มมาจนเริ่มร่วง ฉันปล่อยล่วงเลยไปไม่ใช้สิทธิ์ ถึงวันนี้อาจช้าไปสักนิด ฉันจะรอใช้สิทธิ์ปีต่อไป ๒๔ สิงหาคม ๒๕๔๘ ..สายลมทะเล..